Waar ik vroeger toiletpapier gebruikte, zeg ik tegenwoordig wc-papier. Ik kom er net achter dat ik me geconformeerd heb in deze.
Blijkbaar moest er zo verschrikkelijk veel van dat spul gehamsterd worden, met alle gevolgen van conversaties daarover van dien, dat ik ongemerkt m’n woordkeuze heb aangepast. Want stel je voor dat men mij niet begrijpt als ik mijn duit in ‘t zakje van bijkans oeverloos gezwets over stukjes papier, zorgvuldig op steeds weer dezelfde afstand van elkaar lichtelijk geperforeerd & op evenwichtige wijze om een rolletje karton gedrapeerd, (uhm, waar was ik? oja: …)… wil doen.

Ik zie ‘t graag als ‘t collectezakje die langs de kerkbanken gaat, waar ieder zijn donatie doet: een ruimschootse, zodat iedereen gemakkelijk gewaar wordt waar die vandaan komt; een knoop, want zulke mensen vermijden een werkelijke bijdrage te leveren, ook al heeft meneer pastoor juist op dat moment behoefte aan een nieuwe voor zijn pantalon; of een stuiver, zodat ‘t niet opvalt & als zowat onopgemerkt zich kan voegen in de stroom van giften.
& Daar moet je dan tegelijk de wc-pot bij voorstellen plus ‘t riool & enkele woorden in voorgaande zin vervangen door iets poepgerelateerd.
Daarbovenop nog even bedenken dat ik een poging waag iets over ‘t toiletpapier te zeggen (waar ik heden ten dage de wc-variant behoor te gebruiken).

Mijn vraag derhalve is: in welke periode van mijn minder geïnspireerde uitingen van ook iets te zeggen willen hebben, is de rest van de maatschappij zich gaan normaliseren & heeft men massaal besloten (een geleidelijke wording van massaliteit wordt hier bedoeld) de van de franse taal afkomstige duiding te vervangen voor de afkorting wc?
Wat overigens ook geenszins van NL-origine is, zelfs opnieuw gedeeltelijk eenzelfde herkomst heeft (‘t closet-gedeelte).
Maar ‘t klinkt toch net even wat gewoner, wat alledaagser.
Hoewel ik pleeg te geloven dat als je zou zeggen ‘t toilet te gaan visiteren, ‘t minder hard confronterend overkomt als dat je de wc bij die mededeling gebruikt, met plee de nog wat meer overtreffende trap.

Mensen die naar ‘t toilet gaan, leggen geparfumeerde drolletjes, zou mijn oom zaliger zeggen. Ik wil hem daar niet afvallen, ‘t was tenslotte een geestig man (zorgzaam voor zijn kinderkens humor), maar als ik ‘t volk wil toespreken wil ik vooral niet de oorzaak zijn van onappetijtelijk ogende verbeeldingen van mijn stoelgang bij ‘t bespreken van de hamsterkwestie & de gevolgen daarvan.

Dit alles gezegd hebbende, met een lichte vrees bevoelend dat ik nog niet helemaal gewend ben aan de geleidelijke (maar helaas niet bijtijds opgemerkte) overgang naar ‘t nieuwe gebruik, wilde ik alleen nog enige klaarheid hebben over de kwestie of je wc-papier aan ‘t begin van de zin nou met 2 hoofdletters of slechts met een enkele grote ‘W’ schrijft.

Want dan moeten we de kop van Zijperspace nog ff aanpassen.