22:44, Maar ‘t voelt als diep in de nacht.
Getroffen door een afterdinerdip ben ik in elkaar gestort & daarvan nog niet geheel hersteld. Alsof ik nog steeds van achter wordt aangevallen sukkelt m’n hoofd zo af & toe van verdoezeling achterover. Verdoezeling van ‘t waken, van ‘t denkend vermogen, overgeleverd aan ‘t dromend verstoppen.
Ik probeer me vast te bijten in ‘t glibberig randje van de afkabbelende avond. Al té vaak afgevoerd op de zachte deining die uiteindelijk doet drijven naar de andere kant van de middernachtelijke rivier. Nog ff ‘t hoofd boven water houden, niet onderdompelen in de genoeglijke verdrinkingsdood van de veel te korte dag.

We ploeteren nog enkele uren voort in Zijperspace.