Ach, denk ik in m’n allerrustigste doen, misschien ben ik wel niet zo van de lijstjes. Ik ben wel van overzicht creëren, grijp alles aan wat me daarbij te hulp kan zijn, soms in de vorm van dergelijke lijstjes, van opsommingen aan ‘t eind van ‘t jaar, of met elkaar gedeelde herhalingen, maar als ik me er in moet gaan verdiepen, de essentie van dergelijke optelsommen probeer mee te pikken, raak ik uiteindelijk geërgerd, opstandig & een enkele keer mistroostig.
Dat ligt niet aan u.
Ik pas er gewoon niet in. Er wordt in dergelijke samenvattingen van ‘t overheersend algemeen gevoel te vaak vergeten waar mijn ik staat, overblijft & stand houdt.
Geen eigenwijzigheid, want als dat zo zou zijn, dan zou ik me continu ongemakkelijk voelen.
Ik zou eerder zeggen dat ik altijd de neiging heb om bij me zelf te blijven. Ik snap u niet. Niet volkomen ten opzichte van wie ik zelf ben.
De kloof tussen die 2 entiteiten zijn te groot.
Ik kan met u omgaan, wil ‘t dolgraag, maar wil daar ook niet bij teleurgesteld worden. Me niet te veel hoeven aan te passen, daarbij merken dat ik mezelf er in vergeet.
Ik ben niet op zoek naar ‘uitzonderlijk’. ‘t Overkomt me eerder. Omdat ik andere dingen oppik op de weg van een wandeling of fietstocht waar je vanzelfsprekend dingen tegenkomt. M’n zintuigen staan op scherp & laten elke afleiding binnenkomen. Ze vinden dat lekker, maar zijn binnen de kortste keren tot aan de rand toe gevuld.
Er past niets meer.
Dus moet ik een lijstje maken, & dan wordt dat gevuld door dat wat net niet tot ‘t randje komt. Waarbij de emmer net niet overloopt. Dat de lol tot schateren kwam, de tranen zich laten gevoelen, ‘t instorten nabij is.
Ze omschreven ‘t vroeger als iets van hoge toppen, diepe dalen. Alsof ik daar altijd naar op zoek was. Ik ben daar liever niet. Ik voel me prettig al ik net naast ‘t randje van ‘t ravijn loop, zolang ik vooral de diepte ervan niet hoef te zien, me er ook niet bewust van ben. Als je recht loopt, loop je recht; je valt toch ook niet als je de rechte lijn van aaneengesloten tegels probeert te bewandelen tenslotte.
Maak ik dan een lijstje, zal men vragen. Wil ik dat dan doen. Waar iedereen zich af zit te vragen, berouw wil tonen ook, van wat 2020 ons heeft gebracht.
Ik ben bij mezelf terecht gekomen. Ik ben graag alleen. ‘t Is een opluchting dat Covid gekomen is om mij dat definitief te tonen. Ik wil me graag druk maken, zo blijkt, maar ‘t hoeft niet. Ik wil avonturen beleven, naar Zweden, naar Fårö, naar Åland, & weet dat ‘t nagenoeg onrealiseerbaar is voor iemand als ik.
Daarnaast vind ik bijna iedereen van u allen interessant. ‘t Duurt alleen niet zo lang, de daarbij gepaard gaande aandacht.
Dat spijt me. Er is iets te veel van mezelf waar ik in verdiept ben. & Iets te veel van u allen waardoor ik ‘t overzicht makkelijk kwijt raak.
Dat is ook ‘n overzicht. Daar moet men ‘t maar mee doen.
Dit is Zijperspace.2.0.21.