zitten

Ik kan niet stilzitten.
Met m’n werk heb ik daar niet zoveel last van, want daar mag ik de hele tijd staan. & Vooral bewegen.
Als ik naar ‘t lunchconcert in ‘t Concertgebouw ga met Ramon & Astrid kan dat vervelend overkomen. Ik probeerde dan ook aan de buitenkant terecht te komen van de rij waarin we plaatsnamen, zodat ik net ff meer beenruimte zou hebben, zodat ik bij tijd & wijle net ff meer onopvallend m’n lichaamsdelen beweging kon geven.

‘t Begint pijn te doen in m’n botten, op een gegeven moment. M’n bloed lijkt niet meer door te stromen. Er ontstaat een kriebel die weggekrabt of -bewogen moet worden.
Ik doe verwoede pogingen ‘t te ontkennen: ‘t ongemak is niet aanwezig, probeer ik te denken, & anders verdwijnt ‘t wel als ik m’n lichaam gewoon in dezelfde houding handhaaf. Een simpel kriebeltje verandert dan echter snel in een zeurende pijn. M’n bloed lijkt te stollen in de aders van m’n benen. M’n knie lijkt een knooppunt te worden, waar al ‘t bloed zich lijkt op te hopen. ‘t Zweet op m’n voorhoofd jeukt niet meer op m’n voorhoofd; nee, ‘t brand als een druppel zoutzuur m’n schedel binnen. M’n pols lijkt geheel verkrampt, niet meer tot beweging toe in staat, zo geparalyseerd lijkt ‘t. Daardoor voelt-ie 2 maal zo groot aan dan normaal.
Alles wordt groter in m’n ongemak. Er moet bewogen worden, gekrabt, zodat de kleine irritaties tijdelijk verwijderd, ontkend worden.

Door een verkeerde manoeuvre kwam ik precies in ‘t midden van m’n gezelschap terecht, & dus niet aan de buitenkant, bij ‘t gangpad.

‘s Middags dacht ik naar de bioskoop te gaan & rustig te kunnen genieten, zonder dat iemand zou zien dat ik om de zoveel minuten van houding veranderde. Speciaal daarvoor kies ik altijd de rustige ochtend- & vroege middagvoorstellingen uit.
Pal achter me kwam onmiddellijk een jongen zitten. De voorstelling was net begonnen & door ‘t donker kwam nog een dame voorbijgestrompeld om schuin voor me plaats te nemen. Die verontwaardigd omkeek toen ik enkele minuten later haar stoel bewoog bij m’n noodzakelijke bewegingen.
‘t Was gedaan met m’n poging te ontspannen, op mijn manier ontspannen te genieten van de film.

Ik ga ‘t nogmaals proberen, vandaag. Op deze Hemelvaartsdag ga ik om 11 uur in Pathé de Munt van de 1e voorstelling genieten.

Een grote kans dat Zijperspace slechts door 1 persoon wordt bevolkt.
Update: Er zaten buiten mij nog 4 anderen in de zaal. Totdat, wederom terwijl de film al bezig was, er een stel binnenkwam.
Een bijna geheel lege zaal & zij gingen op de enige plekken zitten waar ik last van hun aanwezigheid had.
Ik ben maar verhuisd.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *