Onderstaande post heb ik gister al geschreven, wilde ik ook plaatsen, maar Blogger bleek ontdaan te moeten worden van hack-werkzaamheden. Waardoor vanaf 5 uur gistermiddag tot vanochtend ik-weet-niet-hoelaat bloggen onmogelijk was.

Ieder ander zou zich door zo’n storing niet laten tegenhouden &, vooral met een produktie als die van mij, gewoon op een andere manier door blijven schrijven. Daar heb je geen blogger-scherm voor nodig, zou je denken.

Helaas blijkt dat bij mij wel nodig. Anders is ‘t niet echt, lijken m’n hersencellen mij te willen wijsmaken. & Kom daar maar ‘ns tegen in opstand. Weliswaar blijf ik de hele dag doorgaan met mijmeren over wat te schrijven, vormen zich onderwerpen in m’n hoofd, & ben ik me wel degelijk bewust van de kms zinnen die als krioelende slangen zich in m’n lichaam voortbewegen, maar slechts enkele aantekeningen verschijnen hiervan op de achterkant van een bierviltje.
De uren voor ‘t beeldscherm worden slechts besteed aan ‘t zoeken & installeren van hebbedingetjes; ‘t lijkt alsof de gedachte aan tekst & ‘t schrijven ervan zo diep mogelijk wordt weggestopt. Dat mag pas weer tevoorschijn komen zogauw ik weer kan publiceren.

‘t Nest krioelende slangen bevindt zich nog ergens in m’n hoofd, ligt naar omstandigheden rustig te relaxen zo vroeg in de morgen. ‘t Zal 1 dezer dagen een uitweg willen bewerkstelligen, waarbij ‘t de knoop waarmee ‘t gedwongen wordt te blijven waar ‘t is, omdat alle zinnen zodoende verweven zijn met elkaar, zal moeten ontrafelen.

Tot die tijd verblijven wij in Zijperspace.