Dit zou net zo goed een kist kunnen zijn, geplaatst in een veld, op een heuvel of een zwitserse alp. Een kist van redelijke proporties, ik moet er wel m’n deuren kunnen openen, de wc gebruiken, de was moeten doen.
Oja, dan de kelder nog, waar ik slechts bij noodzakelijke urgentie voorraad uit zou kunnen halen, of spullen op kan slaan die bovengronds te veel ruimte vergen.
Maar wat is ruimte nog, op genoemde zwitserse alp…
De verwarming, aangedreven door kleine ventilatoren ter verspreiding van de reeds opgewarmde lucht, zou de zelfstandig waaiende winden zijn die daar kilometers hoog de onverwachte hoeken moeten slechten van scherp kartelige rotsranden, ontsneeuwd geblazen, want zelfs vlokken houden ‘t daar niet lang uit. Geen grip.
Wel ruis.
Een hol universum, waar ik ooit heb geslapen. Nooit eerder, nooit later, meer meegemaakt dat er meer dan een eenheid van 4 – vader, broer, hütte-meisje die de boel ‘bewaakte’, & mijzelf – zich in een denkbeeldige kubus bevonden zo groot zonder een 5e mens in de wijde omtrek.
Hoogte, breedte, lengte, in kms uitgedrukt.
Hier ruist ‘t, gelijk zo op dit moment.
Dus de werkzaamheden bij de buren doen ietwat vervreemdend aan. Op dit tijdstip dat iedereen in de hütte geacht wordt te slapen. De bordjes aan de muur waren zonder duitse les goed als dusdanig te interpreteren. De instructies van ‘t hütte-meisje in ‘t reto-romaans evenzo.
Ze hebben een kind. Er zal aan een nieuw onderkomen voor dat jochie/meisje gewerkt moeten worden. Straks is ‘t groter, minder jankerig panikerend (zelfs dat dringt doorgaans niet door tot hier) vanwege honger of angst, & heeft ‘t geen constante oproepbaarheid van de ouders nodig.
Maar zij wel rust.
Dus vraag ik me, gestoord in m’n boek, af wat de bezigheden zijn om de bouw van een dergelijk zelfstandig onderkomen van de puk te realiseren.
Door de ruis klinkt wrijf, die de rust van m’n verwarming wegconcurreert.
‘t Zou een stukje zeep in een nat washandje kunnen zijn.
Spiegel ik mijn wc/douche/wastafel aan de muur naast m’n bank waar ik doorgaans boeken lees, dan is die handeling bij de buren zeker te plaatsen. Ik hoor de stromende douche nl ook regelmatig rond ‘tzelfde tijdstip.
Ik weet dat: ‘t sust als de ruis van de verwarming hier. Waarna ik een uur later wakker word, de inhoud van 2 blz geleden inmiddels vergeten.
‘t Is rustig hier. Er gebeurt niets.
Behalve dan een wrijf, een wrijven, van een kwartier geleden. Ik weet niet of ‘t me heeft doen dromen of dat ik hier daadwerkelijk typ: over wat voor geluid m’n buren zijn, hun kind incluis.
& Wie ben ik, in deze kubus, op een zwitserse alp, waar m’n vader & broer reeds slapen & de geschiedenis zich blijft voortzetten, zolang ‘t duurt.
Bzzzzzz,ffffffffffffffffffffvvvvwww…..
De thermostaat moet een tikje omhoog in Zijperspace.