Maand: december 2023

M’n linkerhand omsluit de lange vingers van de rechter, terwijl de rechterduim die aan de linkerkant omhelst. Daar probeer ik rust te vinden terwijl we de grens van ‘t volgend jaar proberen te slechten. Wie dan nog leeft, denk ik aan de man wiens vuurwerk hem dwong ‘t niet te mogen vieren. Hij woonde in Den Haag, meen ik me van de radio te herinneren, vlakbij zijn achtertuin.
Onderwijl durf ik niet écht in identiteiten te denken: elke vinger 1, naast mijzelf de heerser nummer 11. ‘t Zou toch onzin zijn hun ook hun eigen wil te geven, ze voor echt te verklaren.

& Ik probeer te slapen, weg te soezen, terwijl mijn meest rustige playlist ‘t grote werk daarvoor doet. Weg van de nacht, van wat buiten gebeurt, ‘t gerommel & donder. Waar ook de tv niet voldoet: ze proberen je de meest speciale avond; de overgang van ‘t ene naar ‘t andere jaar mag niet vergeten worden immers & bij mijn ampele pogingen te zien wat de rest zich laat zien, gebeurt mij slechts verspilde moeite.

Ik waan me te oud, weet niet meer wat mij de vreugd nog geeft. Zoek de slaap, de rust, & sijpel me vergetelheid in als m’n hand de kracht heeft ‘t glas naar mezelf te heffen.
& Wacht opnieuw op de ogen toe.

Maar de speellijst playt door. Vraagt of ik goed wil zijn.
Een donder klinkt ondertussen uit ‘t buiten van alles wat verkregen is uit illegale import.
Maar of ik na die knal nog steeds goed wil zijn. Voor haar die zingt. Haar stem laat zich niet verstoren. Dat is slechts mijn ontvangend oor dat ‘t tijdelijk verkeerd verstond.

& Plots, daar waar plots niet kan bestaan, want de traagheid zelve heb ik aangezet, klinkt evengoed Fauré, Opus 48: VII – In Paradisum. Op de hoes zuigt een baby moeders borst. Daar waar ‘t leven nog langzaam was voor dat kind, waar ik, als ik zo traag mogelijk probeer te leven, ‘t leven als vanzelf voorbij zie gaan.

Nog vele nieuwe jaren gewenst in Zijperspace, U een goede rem op tijd.

Hoi Tessa,
Ik kreeg daarnet via m’n buren nog een pakket binnen. Wederom wat verkeerde geluiden aan de binnenkant. Dus vanaf moment 1 alle foto’s meteen genomen die ik moest nemen mocht ik recht krijgen op geld terug.
Maar ik werd er somber van. Want mooie dingen mogen niet stuk. & Tegelijkertijd denk ik dat ik ze red juist door ze te kopen & door te verkopen, ook al komen ze vaak uit Italië, van ver weg, met bijbehorende risico’s dus.
& Aangezien ik in dit soort stemmingen geneigd ben in parallellen te geloven dacht ik aan jou. Nou ja, dat dacht ik al natuurlijk, want om jou bij afscheid te horen dat je niet verliefd op me bent, dwong dat me nog wat meer om na te denken waar ik sta in ‘t leven. Daar had ik tenslotte tijdens de hele fietstocht naar huis over kunnen piekeren, af & toe negerend door nog sneller dan de wind in m’n rug te fietsen. Hoewel dat ook weer niet altijd. De weg is niet recht.
Ik heb bij afscheid nog terug naar je gereageerd dat ik ook niet wist (of mss iets stelliger dan dat) of ik wel verliefd was op jou, maar ik mis nu de mogelijkheid, besef ik me.
Alle besluiten al lang geleden meermaals genomen, enkele malen opgesomd voor jou vanavond naargelang mijn leven aan jou voorbijging in m’n waterval, dat ‘t aan mij niet besteed was, nog een liefde.
Daarom kwam dat kapot servies, dat ik al hoorde rinkelen voordat ik ‘t had uitgepakt, hard aan. Ik had vlak ervoor naar de foto’s gekeken, genomen voor vertrek uit Italië richting mij.
‘Want ‘t was gearriveerd’, zei Vinted.
Maar ik was blijkbaar nog niet geïnformeerd.
Ik ben te literair opgegroeid, besef ik me, veel boeken gelezen, zoals ik in de voormalige kerk al zei, veel geschreven ook.
Maar dat kapotte servies & m’n gevoel waar ik nu in m’n leven sta, poeh, dat is wel een heel gemakkelijke vergelijking. Maar ‘t is wel de vergelijking waar ik nu middenin sta. Vooral ‘t besef dat ik al een aantal jaren eraan voldoe.
‘t Was een prettig gevoel om er even niet in te geloven. Daar deed ik echt m’n best voor.
X

Er worden scherven geruimd, maar Zijperspace gaat nooit kapot meldde de bieb.

©Ingrid de Winter

Zolang er aan groenteelt in kassen wordt gedaan in landen als Nederland hebben Groene gaasvliegen niet te vrezen voor hun voortbestaan. Er wordt goed voor ze gezorgd daar: ze krijgen gratis voedsel voorgeschoteld, worden zelfs op de lekkerste plekjes neergezet, hun vijanden worden geweerd en als ze groot gegroeid zijn worden ze aangemoedigd zich vooral veelvuldig voort te planten.

De kas is Gaasvliegluilekkerland.

Misschien zijn dit soort kassen er wel de oorzaak van dat je de Groene gaasvlieg ook in de Amstelveense natuur veel rond kan zien vliegen; er vliegt er heus wel eens een stelletje weg uit zo’n ogenschijnlijk paradijs: elders is alles beter tenslotte.
Weliswaar vliegen ze vooral ‘s nachts, vaak aangetrokken door fel licht, want overdag kan het beestje zich beter gedekt houden voor predatoren.
Je zou dan zeggen: heeft deze insect dan nog nooit van vleermuizen gehoord die ‘s nachts juist op jacht zijn naar klein lekkernij van ongeveer Groene-gaasvliegengrootte?
Dat heeft ze gelukkig wel. Hoewel het orgaan waarmee ze geluid waarneemt tot de kleinste van de insectenwereld behoort, kan ze de geluiden, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de mens, van de meeste op prooi jagende vleermuizen goed ontwaren. Als een kamikazepiloot stopt ze in zo’n situatie met vleugelgeklapper en laat zich naar beneden storten.

Toch is het in de kas veiliger. Een gaasvlieglarve komt op een blad van een geteelde plant uit haar ei en ze ziet haar tafeltje al gedekt: overal bladluizen om haar heen. Daar kan zij in haar larvenbestaan wel een paar honderd van op. En ook als volwassene lust ze er zo af en toe nog wat van. Volle buik en de eigenaar van het hotel is ook tevreden.

Evengoed vliegen hier ook in gaasvliegen gespecialiseerde parasitoïden rond (van een parasitoïde ga je dood; een parasiet laat je liever ‘lekker’ leven, want dat betekent langer voedsel voor de visite): piepkleine wespjes die als ei in ‘t lichaam van een bladluisetende insect (in dit geval een larve) worden gelegd en er pas uitkomen als ze volgroeid zijn en de gastvrouw leeggegeten.
Tot nu toe zijn vooral exemplaren van een bepaalde sluipwesp in de Bruine gaasvlieg gevonden, maar je kunt er genoegzaam van uitgaan dat er een andere sluipwesp bestaat met net zo’n grote interesse in bladluisetende insecten. De onderzoekers zijn ze alleen nog niet tegengekomen. Of waren zich er in ieder geval niet van bewust.

Dit en volgend jaar is er een project gaande om gaasvliegen van Nederland beter in kaart te brengen. Waar vliegen welke netvleugeligen, de grotere familie waar gaasvliegen toe behoren, in Nederland rond? Mensen worden opgeroepen er eens beter op te letten en het vooral door te geven via bijvoorbeeld Waarneming.nl.

In Zijperspace is geen kas nodig & vliegt alles vrij rond.
(Column namens IVN geschreven voor Amstelveens Nieuwsblad)