Humus Mier Krombek

Op de middelbare school speelde de leraar Nederlands wel ‘ns ‘t spelletje ‘opstel schrijven nav enkele willekeurige woorden’. & Hij wist dat ik zou winnen.
Nou ja, ‘t was geen wedstrijd. Maar ‘t was wel belangrijk dat je naam genoemd werd als de docent achteraf de opstellen klassikaal nog ff snel doornam.
‘Ton kan overal over schrijven.’
& Hij legde ‘t blaadje waar een hoog cijfer op prijkte omgekeerd opzij.
Voor de rest was ik een beetje een mislukkeling, want naast Nederlands haalde ik zelden of nooit een cijfer boven ‘t gemiddelde.

Ik heb dat spelletje jaren geleden nieuw leven proberen in te blazen. De weblogwereld was toen nog klein, maar zeer levend. Iedereen ging bij iedereen langs. Je hoorde er niet bij als je niet bij tijd & wijle ergens commentaar achterliet. Je moest wel, want anders vonden mensen niet de link naar jouw blog & raakten ze daardoor niet op de hoogte van jouw schrijverij.
Daar hoorden spelletjes bij, bij die community die uit zogenaamde zelfstandige wereldjes bestond en tezamen de weblogwereld werd genoemd. Spelletjes, om ‘t contact te onderhouden. Om ‘t niet zinloos te laten lijken. Om te tonen dat je met anderen kon communiceren. & Om nog wat andere redenen. ‘t Was kortom een sociaal ding, een spelletje. ‘t Leek de ware wereld wel.

Dus ik vroeg bezoekers om een woord. Dan zou ik daar wel een stuk over schrijven, over zo’n gegeven woord. Dat was leuk, want men (mijzelf incluis) wist niet waar ‘t verhaal naar toe zou gaan. & Dat was handig, want ik hoefde niet bang te zijn voor een writer’s block.

Dat kan ik nu ook wel doen, had ik bedacht toen ik de naam voor deze humus had verzonnen. Er schiet me vanzelf wel wat te binnen bij die 4 woorden. De 2 hoofdingrediënten boden nl ieder 2 afzonderlijke woorden als ik ze doormidden hakte. ‘Krom’, ‘bek’, ‘mier’ & ‘ik’.

Maar iets anders schoot me te binnen van dat prille bestaan van Zijperspace.
Er werden in die tijd steeds weer nieuwe zogenaamde tools uitgevonden om de blogs te kunnen bestuderen, te analyseren. De hele simpele waren ‘t populairst. Verwijzingen ernaar stonden binnen enkele dagen na uitvinding op alle 100 blogs die NL toen rijk was. Iedereen probeerde ze uit.
Dus ook de tool waarmee je kon kijken welke woorden ‘t meest werden gebruikt in een bepaalde tekst. Des te vaker een woord voorkwam, des te groter ‘t woord tevoorschijn kwam in een zogeheten cloud.
‘Ha,’ kreeg ik van iemand commentaar binnen, ‘als ik jouw teksten er doorheen haal, verschijnt er héél groot ‘IK’ met er omheen heel klein een paar andere woordjes.’
‘IK’ met 2 hoofdletters en ‘woordjes’ in verkleinende vorm inderdaad. Uitroeptekens ontbraken.

Daarom schrijf ik maar niet over een mier met een kromme bek. Wel over de inhoud:

 – 5 ons Krombekken bonen (na weken & koken 1,3 kg)
 – 3 cm geraspte verse mierikswortel
 – 6 el tahin
 – 5 el olie
 – blaadjes van 2 takjes rozemarijn
 – 4 tenen knoflook
 – 5 lente-uien
 – 2 handjes platte peterselie
 – 2 groene paprika’s (puur hollandsche dit keer)
 – 1 el komijnpoeder
 – sap van 5 limoenen
 – wat kookvocht
 – peper
 – zeezout

Humus Basil Parsley

Ik heb ‘t nog even nagekeken, maar als je engelstalig wordt geboren, blijk je wel degelijk ‘t leven ingeschopt te kunnen worden met de naam Basil Parsley. Voornaam Basil, familienaam Parsley.
Terwijl ik bezig was de ingrediënten tot humus te pureren vroeg ik me af hoe saai ‘t moest zijn om met die naam behept te zijn. Je wordt er nl vanzelf wel saai van. Al die klasgenoten die je van ultra-jonge leeftijd lastig vallen met leuke grapjes die betrekking op je naam hebben, zodat je je vanzelf wel terug gaat trekken. Weg van de massa, vrijwillige opsluiting in je eigen wereld.
Vanzelfsprekend zullen de ouders ‘t onoverkomelijke probleem negeren of bagatelliseren. ‘t Was immers hun keus.

Geïmproviseerde vertaling (ik ben nog steeds aan ‘t pureren terwijl ik dit bedenk): Bazel Peterselie. Klopt niet, maar de gevolgen moeten ong ‘tzelfde zijn. Vernederende opmerkingen evenzo groot.
‘Je bazelt peterselie,’ hoor ik ettertjes van dezelfde o zo onschuldige leeftijd al roepen op ‘t schoolplein.
‘tZelfde schoolplein waar ik zelf werd nageroepen met ‘Ton Zijk’, ‘Ton Lijp’ of ‘stomme zijperd’.

Nee, nee, ‘t is niet fout met me gegaan, zoals ‘t onherroepelijk met de mogelijk bestaande Basil Parsley zal zijn afgelopen, maar hier sta ik in de keuken te fantaseren over pietluttige kleinigheidjes. Ik sta me druk te maken hoe ik m’n ontbijt er uit zal laten zien. Eet ik straks een boterham met ‘t resultaat van de huidige activiteit? Of misschien moet ik overwegen ‘t restje van gisteravond nog even op te warmen om zo dadelijk stiekem warm (oei, oei, warm!, & dat in de ochtend!) te gaan ontbijten? Of nog spannender: allebei!
O ja, allebei!

En ondertussen speel ik in m’n hoofd spelletjes met in de hoofdrol basilicum en peterselie. En nog wat andere ingrediënten.

 – 2 blikken Flageolette bonen (uitlekgewicht 520 gr)
 – 2 el uitleksap van de bonen
 – geraspte schil en sap van 1 citroen
 – handvol platte peterselie
 – handvol verse basilicum
 – 3 tenen knoflook
 – 3 lente-uitjes
 – 4 groene turkse puntpaprika’s
 – 3 groene pepers
 – 3 el biologische griekse olijfolie
 – 4 el tahin
 – 3 tl komijnpoeder
 – peper
 – zeezout

Humus Magnesiumator

We hadden ‘t over vitamine D. Dat maakt je lichaam zelf aan, maar dan heb je wel zon nodig. Of buitenlucht. De zon schijnt immers ook door de wolken heen.
Een ½ uur is genoeg. Langer zorgt er niet voor dat je meer vitaminen gaat produceren.
Maar dat moet je eigenlijk niet vertellen, want, ik merk ‘t aan m’n eigen zojuist binnengekomen gedachte, dan veronderstelt men als snel dat 1 keer op & neer fietsen naar ‘t werk al voldoende is. Vervolgens uilig ‘t raam uit kijken op kantoor, dan wel je thuis achter de gordijnen verstoppen.

Ik ben blij met m’n vriendin met diëtistenachtergrond. Die vertelt me af & toe nog wel ‘ns iets wijs. Want bovengenoemde informatie was nooit blijven hangen als zij ‘t niet in de juiste context tot mij had doen komen.

Kijk, die lactose komt m’n lichaam dus niet meer in. Die richt te veel schade aan bij mij. Dat zorgt er echter wel voor dat er te weinig kalk binnen komt als ik niet m’n voedselinname enigszins aan zou passen, vertelde de professionele diëtiste (niet m’n vriendin) mij toen nog maar kort daarvoor de intolerantie voor dat goedje was geconstateerd.

Ik ijverig aan de bonen. IJverig ook aan de kaas (waar de lactose niet meer in zit). IJverig aan fruit (nou ja, dat kan nog steeds wel wat beter). IJverig aan de groente (hoewel vlees ook lekker is). & IJverig aan tussenhaakjes (om bepaalde achtergronden te belichten).

Ik had nog wat meer nodig, zo bleek op een gegeven moment. Bij m’n dagelijkse nagelcheck (zwaar afhankelijk van een bepaalde kalkgehalte bij de voedselinname) moest ik constateren dat die nog lang niet sterk genoeg waren.
Buiten humus vanaf toen mezelf aan een verplichte hoeveelheid lactose-vrije soja-drank (banaan van Alpro is m’n favoriet) gezet.

‘M’n nagels breken nog steeds heel makkelijk af,’ vertelde ik m’n vriendin tijdens de Paselijke wandeling gister.
Wandelingen zijn ideaal om wijsheden van je partner op te slurpen. Je sleept je lijf stap voor stap verder door ‘t ijzig koude landschap, zorgvuldig de oneffenheden van ‘t onverharde pad mijdend, genietend van de weidsheid van de graasvlaktes waar de kuddes grootdeels nog ontbreken, en ondertussen blijken je hersens nog genoeg capaciteit te hebben om extra informatie op te slaan.
‘Ondanks die Alpro,’ vervolgde ik 5 stappen later.
Een conversatie vergt tijdens deze voortgang een eigen ritme.
Toen kwam zij aanzetten met de bewering dat de calcium pas goed opgenomen wordt als je ook genoeg vitamine D in je lichaam hebt. Plus magnesium.

Ik ga zo een ½ uur fietsen om onderstaande humus aan de man te brengen en onderweg ga ik berekenen hoeveel magnesium ik dankzij de kikkererwten heb binnengekregen. 1 Kop daarvan telt 78 mg magnesium lees ik nl net. Dat ½ uur heb ik vooral nodig om te beredeneren hoe groot een kop zou kunnen zijn.

Inhoud:
 – 2 potten kikkererwten (uitlekgewicht 800 gr)
 – 1 winterwortel (in stukken gesneden, daarna gebakken met zout)
 – 1 witte ui
 – 1½ rode peper
 – 1½ vinger gember
 – 3 tenen knoflook (1 minuut in kokend water gestaan)
 – 110 gr tahin
 – 3 tl komijnpoeder
 – sap van 2 citroenen
 – handjevol aangebakken pijnboompitten
 – 2 handjes vol peterselie
 – peper
 – zout