Hoewel de broers nu allemaal boven de leeftijd van 30 terecht zijn gekomen, proberen we toch jaarlijks Sinterklaas met elkaar te vieren. Goed & tijdig gepland levert dat vaak 1 van de weinige mogelijkheden in ‘t jaar op dat de hele familie volledig (of bijna volledig, als er iemand plots ziek mocht zijn) aanwezig is. Dat heeft nogal wat organisatie nodig; het gaat nl om 6 broers met 4 vrouwen & een totaal van 5 kleinkinderen van de tevens aanwezige Opa & Oma. Probeer die maar ‘ns een gelijktijdige vrije middag in de decembermaand te laten regelen.

Vandaar dat m’n jongste broer er dit jaar weer eens vroeg mee kwam. Zaterdag kreeg ik de uitnodiging overhandigt met een mogelijke datum (verdomd, ik kan die dag) & ‘t verzoek over ‘t gebeuren te gaan nadenken. Werd al snel gevolgd door een meeltje van ‘m, waarin hij opperde ‘t dit keer bij mij thuis te gaan vieren. Hé, daar had m’n moeder ‘t ook al over gehad, afgelopen zaterdag.

Maar ik woon wel in Amsterdam, weerklinkt als 1e een tegenwerping van binnen, ‘t verst weg gelegen van Den Helder, ‘t langst rijden voor al m’n broers. & Ik ben vrijgezel, buldert de volgende, waarop ik me al weken van te voren m’n huis zie schoonmaken. Als er iemand bij me komt eten, moet ik van mezelf de afwas wegwerken & wat stofzuigen. Als m’n ouders langskomen betekent het dat ik een beetje moet stoffen, afwassen & stofzuigen & m’n losliggende t-shirts moet opruimen. Als er een aardige dame langskomt, dient ook ‘t bed aan een grondige inspectie onderworpen te worden (dit in ‘t kader van je-weet-maar-nooit-tegen-beter-weten-in). De hele familie dwingt me tot xtreme maatregelen: alle losliggende boeken & paperassen aan de kant, liefst geordend; de ramen gelapt; plaatsje bijgeveegd; cd’s weer allemaal in ‘t rek; de was een week van te voren gedaan, zodat er niet onverwachts toch nog een drogende (?) onderbroek gevonden kan worden; alle kopjes & theelepeltjes van aangeslagen theïne ontdaan; de pas aangeschafte lamp definitief geïnstalleerd, zodat ik met gepaste trots jaloerse blikken kan registreren; stof wegnemen op plekken waar handen anders niet komen, want 1 schoonzus weet die plekken te vinden & anders gaat er wel een broer niezen; & oja, HEL, ‘t fornuis schoon, dat wordt een huzarenstukje.

Vindt de rest van de familie dat wel leuk? reageer ik via datzelfde medium. Ik bel met m’n moeder over de hoeveelheid zitplaatsen die ik slechts in huis heb. We tellen ze samen & komen toch tot maar liefst 15: moet genoeg zijn met sint-zenuwachtig kinderen op de grond. & M’n huis is ook niet zo groot, probeer ik. Maar op je verjaardag zijn er altijd meer mensen & je hebt toch een voorkamer die je open kan gooien.

Ondanks bovenstaande bedenkingen verheug ik me er wel degelijk op. Eindelijk ziet de hele familie eens hoe een woning totaal ‘t mijne is verworden. & Dat deze vrijgezel genoeg messen, vorken, lepels, borden & kopjes in huis heeft voor allemaal, ook al moet-ie daarvoor een beetje valsspelen.

Er vinden grote investeringen in schoonmaakmiddelen plaats in Zijperspace.

‘t Zal eenieder niet ontgaan zijn: ‘t bockbier is weer op de markt (een mooier plaatje dan al die billboards & commercials gebruiken).

& Mijn hoofd mag weer op internet verschijnen (dit jaar nagenoeg onherkenbaar). Buiten dat komt ‘t er op neer dat minstens 2 weken mijn drinkgedrag in ‘t teken van bockbier staat.
De reden dat ik vandaag een kater heb, ligt bijv aan eetcafe de Kamer van m’n broer (Quint: dat muziekje moet er af!). Daar begint ‘t seizoen echter niet mee. Ben dan al een week div bockbieren aan ‘t proeven, minstens 4 per dag.
Aanstaande zaterdag mag ik meedoen aan de finale verkiezing van ‘t beste bockbier van ‘t jaar in café ‘t Arendsnest. Dat begint reeds om ½ 2, dus zal de rest van de dag waarschijnlijk uitgeschakeld zijn. Waarna ik de vrijdag erop aanwezig ben bij de opening van ‘t Bokbierfestival.

Of ik de volgende dag blij moet zijn dat ik op reis ga naar Bamberg, weet ik nog niet. Misschien is m’n lichaam tegen die tijd dermate volgeschonken met dat donkere goedje, dat ‘t immuun is geraakt voor katers.

Vandaag hebben we echter nog geen trek in Zijperspace.

verlanglijstje nr 13

(Met dank aan Merel)

Ik groeide op met pacman. Er waren natuurlijk ook wel andere spellen, maar pacman was nou eenmaal ‘t spel dat een tijdlang als kast geplaatst was in de koffieshop waar ik dagelijks verbleef. Ik was redelijk goed in ‘t spelletje. In die plaatselijke koffieshop ging de strijd om de highscore tussen Pink & mij. Uiteindelijk behaalde Pink plots een xtreem hoge score & was-ie daarna niet meer te achterhalen. Maar ‘t bleef een mooi spel.
‘s Nachts bleef ‘t spel doorgaan in m’n hoofd. Hoe eenvoudig de opzet van ‘t spel ook was, ik kon er urenlang wakker van liggen op zoek naar de perfekte route, ‘t verzinnen van nieuwe trucs om de spoken af te leiden, & methodes om zo veel mogelijk punten te verdienen bij ‘t bord leeg happen.

Eenzelfde soort ervaring heb ik wel gehad met dammen (‘t hoeft niet perse een compspelletje te zijn): fanatiek 2 dagen achter elkaar gedamd tijdens een werkweek van middelbare school. Niemand kon van me winnen, maar had wel tot gevolg dat ik bij ‘t afsluitend feestje iedereen die rond de dansvloer zat, beschouwde als een damsteen die ik kon slaan, waardoor ik zodoende diezelfde vloer leeg kon spelen.

‘t Zijn verslavingen; vergaande verslavingen die m’n gedachten & belevingswereld volledig in beslag nemen. Soms neigend naar nachtmerries in halfslaap. Edoch, meestijds een heerlijke ervaring in z’n diverse gedaantes.

Merel ziet Zelda. & Wijt die ervaring aan ‘t intensief spelen met de Play Station, wat dan uiteindelijk een Nintendo blijkt te zijn. Nu vind ik dat div comp-spelletjes al behoorlijk wat ffect hebben op m’n gemoedsgesteldheid & verslavingsgevoeligheid. Maar blijkbaar heeft de Nintendo nog iets meer impact dan dat.

Nu wil ik ook een Play Station, maar nog liever een Nintendo.

‘s Nachts kicken de junks af in Zijperspace.

Ik was gistermiddag naar een russisch winkeltje in de buurt van ‘t Vondelpark. Ik had gehoord dat ze daar ook russisch bier hadden, dus moest wel ff kijken of dat ook geschikt voor ons was. Misschien kunnen we wel wat afnemen, was de gedachte.

Na enig zoeken kwam ik Supermarkt Troyka tegen. Naar hollandse maatstaven zag deze supermarkt er wel erg leeg uit. Eigenlijk weerspiegelde ‘t ‘t beeld dat bij me was opgebouwd over de eeuwige tekorten in Rusland gedurende ‘t communistische regime. Beelden van tv schoten me te binnen waarbij mensen altijd in de rij stonden & uiteindelijk in een lege winkel terecht kwamen. Vanachter de toonbank werden dan toch nog wat produkten tevoorschijn getoverd.
Maar in deze winkel stonden de wanden wel degelijk vol met de meest xclusieve russische goederen (een nederlandse winkel zou ook in ‘t midden volgestouwd zijn, maar die was hier dus nagenoeg leeggelaten), waaronder kwas, wijn & div sterke drank, voor zover ik de etiketten kon volgen.

Geen bier echter. Die komt morgen, vertelde de baas. Uit Duitsland. Komt u morgen langs, dan kunt u alles proeven.

Hadden we maar wat meer tijd voor de andere culturen in Zijperspace.

Ik moet nog even linken naar Lollypop. Wordt al enkele jaren door collega’s van me georganiseerd. & Dit is de 1e keer dat ik ‘t niet ga bezoeken. Ik ga, zoals ik ondertussen wel heel vaak vermeld heb, naar Bamberg nl.

‘t Is een benefiet-festival tbv kinderen van minder draagkrachtige ouders. (Tenminste, dat staat me bij; ‘t is in ieder geval voor een goed doel mbt kinderen die dan op vakantiekamp kunnen, vandaar ook de lolly). Da’s de reden dat ik ‘t link. Met als doel dat er nog wat meer ‘t festival zullen bezoeken. & Natuurlijk omdat ik lieve collega’s heb, die wat xtra aandacht van mij ook wel verdienen. (Dat verdienen wel meer mensen, maar ‘t komt er veel te vaak niet van, maar daar kan ik nog een hele blog mee vullen). Hoop echter wel dat er wat meer info over de bandjes op de site vermeld gaat worden. Wacht, mocht dat zo zijn, dan kan ik beter ook ff de voorpagina vermelden.

Dan weten we tenminste wat ‘t laatste nieuws in Zijperspace is.

Soms vraag ik me wel ‘ns wat af. Dat ik mezelf vraag: waarom?

Dat moet op zich niet zo raar zijn, maar ik wil ‘t toch illustreren met enkele voorbeelden:

-Waarom gaat de Teunisbloem opnieuw bloeien, terwijl-ie op sterven na dood er bij stond?
-Waarom heb ik geen zin om naar ‘t journaal te kijken?
-Waarom is de pijn in m’n vinger nog niet voorbij, terwijl dat ongeval al 1½ week geleden is?
-Waarom wordt ik bezocht via beterbeter & kan ik niet ontdekken waar de link vermeld staat?
-Waarom sta ik ondanks dat bezoek ook niet in haar bloglijst vermeld?
-Waarom worden Puck & eric suiker daar evenmin vermeld?
-Waarom gaat een nieuwe cd me al na 2 dagen vervelen?
-Waarom hebben vrouwen daar minder snel last van?
-Waarom moet ik mezelf xistentiële vragen stellen, die ik dan hier niet wil plaatsen?
-Waarom wil ik aandacht?
-Waarom wil ik dat op ‘t verkeerde moment?
-Wie heeft dat verkeerde moment bepaald?
-Waarom laat de ene buurvrouw vaak haar spullen in m’n tuin vallen & de ander nooit?
-Waar word ik toch zo moe van?
-Waarom ben ik ‘s avonds laat weer fit?
-Waarom voel ik me thuis prettig & als ik plots onder de mensen ben pissed off?

Ach, ‘t zijn maar voorbeelden natuurlijk.

Voor de rest heeft men een welverdiende goede nachtrust in Zijperspace aan ‘t eind van z’on werkdag.

ondertussen in zijperspace

We hebben gelukkig de carnavalsvereniging alhier, die ‘t lukt ‘nieuw’ leven te blazen in de herinneringen van de ouderen onder ons. Vol enthousiasme weten ze die vorm te geven in een prachtig kopie van de oude melkfabriek. Die hebben we, zoals vermeld, niet meer nodig sinds 1960, omdat de bevolking massaal is overgestapt op borstvoeding. Leverde weliswaar een overschot aan werkelozen op, maar die zijn, u kunt ‘t allen zien, te werk gesteld in de carnavalsvereniging. Zodoende kreeg ook die nieuw leven ingeblazen.

Omdat we werk & vrije tijd gescheiden wilden houden, moesten we carnaval echter afschaffen in Zijperspace.

Dat stokje volgen van Tripleee gaat me ‘t nodige geld kosten als ik niet uitkijk. Van de week las ik 1st al over een nieuwe cd van Bonnie Billy, waarna ik de volgende ochtend vroeg me bij m’n cd-boer get records moest vervoegen (de cd was er gelukkig niet: ik kon beter wachten, werd me verteld, want binnenkort zou waarschijnlijk een uitgebreidere editie voor dezelfde prijs verschijnen).
& Gister wordt me ff plompverloren meegedeeld dat de De Kift ‘Koper’ heeft laten verschijnen. Tuurlijk zijn ze live helemaal de moeite waard om je geld aan te spenderen, maar dat kan je nou eenmaal niet elke dag meemaken, dus dat cd’tje moest dit huis inkomen. Tijdens ‘t prutsen in de keuken zijn alle nummers de revue gepasseerd; nu is ‘t nogmaals tijd voor Nick Lowe, die ik uit frustratie voor ‘t afwezig zijn van Bonnie Billy heb aangeschaft. Zonder spijt.

‘Cupid must be angry’ weergalmt door de tuinen van Zijperspace.

Kijk, dat komt ervan als je niet beschikt over een goede navigatie-techniek bij ‘t surfen. Dan moet je van anderen profiteren om de juiste sites op je blog te plaatsen. Ik moet dus alle credits aan Low geven voor ‘t vinden ervan (maar vind ondertussen toch stiekem dat ze hier eigenlijk thuis horen; men noemt me niet voor niets de bierton).
‘t Gaat om drinkliederen van Homer Simpson & Monty Python.

Als genoegdoening krijgt Low van mij wat bierige wijsheden, waar-ie z’n leven lang gebruik van mag maken.

Bier is ‘t bewijs dat god van ons houdt & wil dat we gelukkig zijn in Zijperspace (vrij vertaald naar Benjamin Franklin).

Ik heb ‘m al een keer eerder op m’n linklijstje gezet, maar dat had tot gevolg dat alles in dat vak schots & scheef ging staan. Er moest er 1tje uit de groep links verwijderd worden & dat werd tot m’n spijt dus Tom.
Nu heb ik besloten Tonie er uit te halen. Die krijgt toch al genoeg aandacht & staat in bijna ieder ander link-lijstje. Bovendien vind ik zijn blog op een bepaalde manier onpersoonlijk, afstandelijk. Da’s dan geen kritiek, misschien wel een pluspunt voor een blog als die hij beheert, maar niet iets wat mij direct aanspreekt.

Tom schrijft mooi in z’n eerlijkheid over z’n dagelijkse beslommeringen. Niet in stijl, maar zoals je denkt dat-ie praat als-ie met z’n beste vriend op z’n kamer de zaken des levens zit te bespreken.

Er zijn nog een paar dingen die me in ‘m aanspreken. Bijv dat slechts 1 kennis weet (bij toeval) van z’n mededelingen in weblogland; hij wil eigenlijk niet meer dat de rest van de mensen om ‘m heen irl ‘t weten. & Hij noemt zich nerd, waardoor ‘t woord met negatieve inslag een soort geuzennaam wordt. Daar kan je allerlei dolkomische films over maken, maar probeer dat maar ‘ns te bewerkstelligen door een serieuze jongeman te zijn met inderdaad een buitengewone belangstelling voor de comp & internet.

Bovendien vind ik dat-ie wel wat xtra aandacht verdient vanwege z’n verbanning door z’n ouders van internet. Terwijl ik, bijna 20 jaar ouder dan hij, me herinner hoe ik werd verstoken van muziek door eenzelfde autoriteit als ik thuis kwam van school. Toendertijd kon ik me niet een wereld indenken zonder dat er muziek weerklonk. Zo zal hij zich misschien nu wel voelen, probeer ik me voor te stellen.

& Ondertussen maak ik alweer een paar jaar ongegeneerd gebruik van ‘t internet, zonder me druk te maken over enige kosten.

‘t Kiezen voor links moeten we nog steeds verantwoorden in Zijperspace.