Zo, ik ben dus Ton. De enige inwoner van Zijperspace.
Een zelfverkozen eenzaamheid overigens. Ik heb daar best lol in. Ik & mezelf zijn goed op elkaar ingesteld.
Ik schrijf te veel. ’t Wordt al sinds mensenheugenis van mij gezegd. Niet dat ik te veel teksten produceer, dat is ’t niet. ’t Is meer dat als ik iets schrijf ’t vaak resulteert in ellenlang.
Mijn welgemeende excuses daarvoor.
Nu niet langer op deze about-pagina getreuzeld & gezwind die ellenlange verhalen van me lezen. Tijd is kostbaar weet ik inmiddels. Wat dat aangaat heb ik m’n leeftijd mee. Ik heb er in ieder geval inmiddels veel te kort van. Ik wil er dus niet de oorzaak van zijn dat de toevallige bezoeker dat ook gaat ondervinden & daardoor er niet aan toekomt dat te doen waar ’t bezoek aan Zijperspace eigenlijk toe had moeten leiden: ’t lezen van de wederwaardigheden over dat hele kleine universumpje ergens in een uithoek van dat o zo grote Cyberspace.
Gegroet!
Hallo Ton,
Ik heb je email adres natuurlijk niet onthouden na onze gezellige avond bij de bier- en vlierbloesemavond Mediamatic , dus dan maar even via je website.
Ik heb de hobbybrouwvereniging van mij (de Bierkaai) verteld dat ik met je gesproken had en ze zouden het leuk vinden als je een keer een avondje wat wil vertellen in ruil voor een leuk bierpakketje 🙂 Dus als jij wil dan hoor ik het graag! (over het reinheitsgebot toch?)
groet,
Edwin
Hé wat leuk Ton om jouw Zijperspace te kunnen bezoeken. Leuk verhaal van de deurbel met name vanwege het naturistische teintje of schrijf je toch gewoon tintje?
Leuk om jou te kunnen verwelkomen. Als ik geweten had dat je de weg naar hier nog niet gevonden had, dan had ik zeker sneller met een helpende digitale wijsvinger geholpen.
Ik prefereer overigens ’teint’, eventueel met ‘-je’ er op volgend, zoals jij schreef. Hoewel ik dan bij de uitspraak moeilijkheden krijg: automatisch valt die gedistingeerde ‘è’-uitspraak dan weg. Dat kriebelige daarvan vind ik nou juist zo leuk aan dat woord & er doemen gelijk deftige haagse dames in m’n hoofd op, met parasolletjes tegen de zon bij derby’s voor paarden.
’t Vreemde daarbij is dat er totaal geen associatie met mensen op ’t strand bij me opkomt. Pas toen ik de zon er bij haalde, kwam ’t plaatje dat ik al gedurende deze gehele hete periode op de KNMI-site krijg voorgeschoteld als ik weer eens kijk of de regen er al aankomt & telkens weer teleurgesteld wordt.
Daar kan de KNMI natuurlijk niets aan doen, maar ik neem ze wel kwalijk dat die good old time toen al m’n vriendinnen nog topless over ’t strand paradeerden totaal vergeten wordt door ’t tonen van huisvrouwen die hun spullen pakken & zo volledig mogelijk ingepakt daar op ’t strand verblijven.
Borsten zijn er niet meer om normaal gevonden te worden, met of zonder teint. Je mag slechts verwonderd kijken naar een perongelukse stijve tepel om iets van de verborgen geheimen te zien gloren. Wat er alleen maar voor zorgt dat juist die vrouwen, bij wie dat lichaamsdeel onverwachts &/of voortdurend op emoties, stemmings- & temperatuurwisselingen reageert, te maken krijgen met glurende blikken van mannen met een zonnebril.
& Mij natuurlijk. Hoewel ik mezelf gedurende de jaren dat ik op de hoogte ben van m’n belangstelling voor ’t vrouwelijk deel van de samenleving een manier heb aangemeten die ong neerkomt op de techniek van een geplande vertraagde reactie van iets dat mij voorbijkomt (hoewel ik, ondanks mijn inmiddels in de verte falend zicht, puur intuïtief al ruim van tevoren weet of iets de moeite van een blik waard is).
Ik heb zogezegd geen verhullende bril nodig & weet dat mijn blik doorgaans niemand stoort dan wel op zal vallen door de gehanteerde slow-motion in werking stelling.
Tenzij ik natuurlijk weer eens in gedachten verzonken ben & mijn ogen doelloos rond laat gaan & deze daarbij alleen maar aangetrokken wordt door duidelijke ‘markers’.
Daar gaat m’n gentlemenschap wel eens fout, moet ik eerlijk bekennen. Maar ik weet niet of de vrouwen zowiezo getuige zijn van de gevangenschap waar de blik van menig man door de massale afschaffing van de ooit vrijelijk onthulde borsten tegenwoordig mee te maken heeft.
Ach, die tijden van weleer in Zijperspace toen er tenminste nog een reden was voor strandbezoek…
Hoi Ton, Wat leuk dat zijperspace er nog is. We zitten nu met zijn drieën een Zatte te drinken en dachten aan jou. Hopen dat alles goed met jou gaat. Alle goeds! Johanneke, Jojanneke en Jasmijn
& Jullie hebben mij niet eens uitgenodigd! 😉
Maar naar omstandigheden gaat ’t goed. Wat die omstandigheden zijn leg ik graag uit als jullie me een keertje wél uitnodigen. Ik vond ’t veel te gezellig met jullie altijd.