Dank, veel dank.

Maar hoe dat uit te drukken. Een mens kan soms zo te kort komen. Te weinig kunnen presteren in ‘t uiten van dank: ‘t zeggen van ‘hoe kan ik dat vergoeden’; in zelfde mate reversibel laten weerklinken; ‘t met gelijke munt, of liefst vereuroteerd, terug betalen.

& Vooral ik kan daarin te kort komen, heb ik vaak ‘t gevoel. Zogauw ‘t over iemand anders gaat dan mijzelf, verlies ik maar al te makkelijk m’n aandacht. Luisteren kan ik zeker wel, maar aandacht vasthouden is iets wat mij niet gegeven is. Dat ligt overigens niet aan m’n opvoeding, geen fout woord over m’n ouders; ‘t is zo simpel als zojuist gezegd: m’n aandacht komt tekort door gemakkelijk gevestigd op afleidende gebeurtenissen.

Dat mag niet gebeuren in deze.
Want deze pivotage is geheel te wijten aan ‘t harde werk van Bob, maar bovenal & foremost in mijn geval aan Puck. ‘t Verzoek aan medebloggers is echter wel na deze mededeling, haar niet meteen lastig te vallen met verzoeken dit kunstje nog een keer te flikken. Ik mag zo onbescheiden zijn vast te stellen dat dit speciaal voor mij is bewerkstelligd.
Vandaar ook dat ik met m’n handen in m’n haar zit over hoe de dank te uiten.

Dus plaatsen we simpelweg een mooi plaatje met een mooi muziekje.

Omdat mooi gebaar nu 1maal met enig mooi beantwoord moet worden in Zijperspace.