Nu, juist nu kan ‘t niet. De zenuwen beginnen te gieren: ik kan me niet net nu beroerd voelen, de dreiging voelen van een ziekte. Dat plakkerig droge gevoel achter in m’n keel ervaren; de zwaarte van m’n ledematen; de trilling van m’n darmen, dat verspreid wordt over de rest van m’n lichaam. Ik wil nog even fit zijn, kunnen meegaan in m’n eigen maalstroom van de 2 komende dagen zwaar leven.
Vanavond vind ik nogeneens zo belangrijk. Op ‘t nieuwjaarsfeest in m’n stamkroeg ken ik ondertussen toch niet meer zoveel mensen die me echt boeien. Slechts een paar staan me echt na. En dan: ‘t duurt meestal enkele uren voordat ik in de stemming raak in een menigte van vage & onbekenden.
M’n lichaam lijkt er niet op voorbereid te zijn, ondanks de enkele dagen training waaraan ik ‘t blootgesteld heb. Juist nu zou ‘t de te verwachten hoeveelheden alcohol met gemak kunnen hebben.
Morgen is ‘t echte feest waar ik op zit te wachten. Net als voor m’n collega’s is 1 januari de dag waar naar toegeleefd wordt, ook al weet iedereen dat je dan toch ‘t gevoel van gister in je lichaam voelt nabeuken. Die 1malige aanwezigheid van muziek brengt mij in een euforische roes, waar ik ‘t hele jaar naar uitkijk. Alleen de leuke klanten lijken die dag langs te komen, & dat blijken er behoorlijk wat te zijn, gemeten naar de nieuwjaarszoenen, de bakken soep, de glazen bier, de mensen achter de tap, de m² per persoon & de onmogelijkheid elkaar te verstaan. Pas in die totaal onoverzichtelijke drukte voel ik me op m’n gemak, want op mijn plek.
‘t Sissen van de thermoskan thee maakt dat ik in gedachten m’n lichaam afzoek. Zijn dat m’n darmen, die ‘t gaan begeven? Waarom kan ik niet met gemak naar m’n boterham reiken? Is dat hese gevoel in m’n keel de aankongiging van de langverwachte griep die mij tot nog toe was gepasseerd?
Om ‘t zeker te weten spuit ik m’n neus in met m’n medicijn. Waarna de normale ademhaling weer plaats gaat vinden.
De darmen zouden wat ontregeld kunnen zijn door ‘t trainingsschema, bedenk ik me. Da’s normaal na enkele avonden tot diep in de nacht bier te nuttigen voor ‘t beeldscherm.
Was ik eergister niet ettelijke kilo’s wezen tillen vanwege een verhuizing?
Stap voor stap & omstebeurt doen de verklaringen hun intrede in m’n onzekere bedonkerwolkte geest.
En die zenuwen die gieren? Die zenuwen?
Ach, ‘t giert altijd voor grote gebeurtenissen in Zijperspace.