Beste humus-ianen,

Ja, een mens moet iets verzinnen om z’n 1e officiële klanten aan te spreken als-ie besloten heeft de levering gepaard te laten gaan met een nadere toelichting…
Bij deze een korte uitwijding over de humus die ik vandaag voor jullie (& mezelf) gemaakt heb. Ik ben een soort type man die als-ie ergens aan begint dit totaal laat ontsporen, fanatiek aan de slag gaat & daarbij enigszins vergeet dat er ook nog andere dingen op aard gebeuren.
Dat zie ik somtijds, tegen beter weten van enkele medemensen in, als een groot voordeel. & Jullie mogen daarvan profiteren middels een bakje humus.

Een paar maanden geleden ben ik begonnen met zelf humus maken omdat ik iets op m’n boterham wilde hebben, ter aanvulling van de kaas, ham & komkommer die ik er doorgaans als beleg op deed. De 1e poging was meteen redelijk geslaagd, wat mij een week later ertoe uitnodigde nogmaals aan de slag te gaan. Omdat ik na wat internetspeurtochten er al snel achter kwam dat humus de snert van ‘t Midden-Oosten was, in die zin dat elk gezin z’n eigen versie van ‘t recept heeft, besloot ik om de 2e editie ietwat anders te maken. Een week later bereidde ik een 3e variant & een traditie (sommigen zullen zeggen: een manie) was geboren.

Ik maakte elke keer ongeveer 2 keer zo veel als ik zelf op zou kunnen, dan moest ik overigens bovendien zéér gulzig tekeer gaan, dus besloot ik m’n producten op andere plekken weg te zetten. ‘t Personeel van Brouwerij ‘t IJ, m’n collega’s, werd zodoende vanaf dat moment elke week voorzien van een kleine hoeveelheid van ‘tzelfde goedje.
Helaas vond ik vaak een week later, de houdbaarheidsdatum voorbij, half leeggegeten bakjes in de koelkast terug. Ik kon ze misschien beter aan anderen geven.
Aldus raakten mensen links & rechts in m’n kennissenkring daardoor verslaafd aan humus & deze smeekten me of ik ajb ‘t recept met ze wilde delen. Dat recept, of in ieder geval de details, was ik echter inmiddels alweer vergeten, want een nieuwe week had zich alweer aangediend & m’n creatieve keukenbezigheden lieten geen ruimte over om iets totaal anders in ‘t humusspectrum weg te laten dringen door iets wat ondertussen tot de verleden tijd behoorde.

Dat is de reden waarom ik maar besloot om voortaan m’n handelingen zo nauwkeurig mogelijk te noteren (met de aantekening dat humus een mens ertoe dwingt om bij ‘t bereiden te proeven & daarna te besluiten er nog iets van ‘t 1 of ander toe te voegen). Vandaar ‘t volgende lijstje met de ingrediënten van de humus die ik jullie doe toekomen:

270 gram gedroogde witte bonen (na ‘t weken woog dit 550 gram)
3 tenen knoflook
2 sjalotjes
1 paprika
4 groene pepers (in die voor Marienke was nog maar 1 peper gebruikt; de overige 3 heb ik toegevoegd nadat ik voor Marienke een bakje had volgeschept)
2½ uitgeperste citroen
handvol cashewnoten
1 theelepel komijnpoeder
2 eetlepels olie
4 eetlepels kookvocht van de bonen
5 eetlepels tahin
witte peper
grof zeezout

De blender deed de rest.