Als ik iets wil hebben, dan moet ‘t liefst zo snel mogelijk. Ik ben dezelfde middag nogmaals richting de Slegte getogen, om de 2 ontbrekende romans van Pavese aan te schaffen.

Er zitten echter van die regeltjes in m’n hoofd die mij ‘t hoofd dol maken. Zoals nooit je gezicht te snel opnieuw tonen aan een dame. Vooral niet als de 1e ontmoeting behoorlijk veel kopzorgen deed ontstaan. Dan kan je beter je best doen de plek van eerder treffen te ontwijken & te wachten op een toevallige rencontre. Dat zorgt voor enige ontspanning in de houding tov.
Terwijl tegelijkertijd de regel door m’n hoofd speelt dat je je nooit ergens druk over moet maken & je moet doen wat je hart je ingeeft.
Zo zijn er nog meer regels die mij immer parten spelen bij dergelijke gelegenheden, maar deze 2 geven aan ‘t gebeuren nog een enigszins overzichtelijke uitleg.

‘t Ging tenslotte om 2 boeken die ik graag wilde hebben. Dat was alles. Boeken van 1 van de beste auteurs van na WO II, om er maar wat xtra kracht achter te zetten & m’n motivatie wat nader te verklaren. Als de dame om de hoek studeerde, wat ik allang al wist, maar zij wist niet dat ik dat wist, zou dat betekenen dat ze letteren studeerde. Dat deed in ieder geval iedereen in ‘t Bungehuis in de tijd dat ik ff verderop in ‘t PC-Hoofthuis ‘tzelfde deed. & Als zij bij letteren zat, zou ze natuurlijk hebben gezien, vooral ook omdat ze in een boekwinkel werkte, dat ik slechts literatuur van een belangrijk schrijver meenam. Dan zou ze ook bemerken dat ik terugkwam voor de 2 mij ontbrekende delen.

Ik stoof de winkel in, totaal negerend dat zij er nog steeds stond te cassièren. Daarvoor wilde ik reeds de Kalverstraat op m’n fiets doorkruizen, maar werd daarbij belemmerd door een dikke haag schuifelend publiek.
‘Kan dat gepeupel nou in ieder geval op zondag de grote stad met rust laten & hun rustig leven voortzetten in de provincie,’ dacht ik sjachrijnig, dit vooral veroorzaakt door m’n concentratie voor ‘t streven naar m’n doel.
‘t Ging allemaal niet zo snel als ik wilde, vandaar dat ‘t binnenstuiven tot doel had de verloren tijd, ‘t afgeleid worden van m’n missie, goed te maken. Hup, rechtstreeks richting doel, richting boeken van Pavese die binnen enkele minuten mijn eigendom genoemd konden worden.

‘Ik zou wel andere xemplaren nemen,’ zei de kassa-dame, ‘want deze hier zijn slechts om in te kijken.’
‘t Staat er ook altijd dik met een sticker er op aangegeven: blijf met je fikken van deze boeken af, tenzij je ze alleen maar in de winkel zelf wilt betasten. Maar dan in andere woorden.
‘Maar je mag straks wel weer vooraan in de rij aansluiten.’

Opnieuw aan de beurt probeer ik uit te leggen hoe ik de winkel in kwam stormen om de boeken uit ‘t schap te halen. Dat ik ze perse moest hebben. & Hoe vaak ‘t me wel niet gebeurd was, juist met ‘t boek met sticker bij de kassa te staan & dat ik ‘t waarschijnlijk nooit leer.
God, wat verviel dat in hopeloos xcuserend gemompel, steeds slechter te verstaan. Tegen iemand die druk bezig was m’n boeken op te zoeken in de kassa-comp, te pogen de rij tot een enkeling te reduceren.

Ik heb vanaf dat moment ontzettend m’n mond gehouden, kon de ‘tot kijk’ nog maar net uit m’n mond peuteren.
Zij was reeds bezig ‘t zware boek van de volgende klant te verwerken.
Dat deed ze eigenlijk al op ‘t moment dat ik aan ‘t pinnen was.

Er zou een verbod op ‘t herhaald betreden van bepaalde plekken moeten zijn in Zijperspace.