Ik moet vooral denken aan het geluid van een stromend beekje, bij ‘t horen van ‘t nr ‘Drop’ van Cornelius. Vooral op ‘t moment dat ik ‘t nog ff aanzet terwijl ik op ‘t punt sta de slaap te gaan vatten. Niets zo heerlijk rustgevend als een stromend beekje vlak naast je bed.
‘t Lijkt een beetje op ‘t geluid van een stevige onweersbui die op je tent aan ‘t kletteren is. In die zin dat ‘t noemen van ‘t geluid ook onmiddelijk beelden van vakantie, dus campings, grasveld, veilig beschut in tent & slaap oproept. ‘t Regelmatig/onregelmatig gekabbel van ‘t water dwingt me om in ‘t geluid te kruipen, waardoor ‘t een hypnotiserend effekt krijgt. Herinneringen aan vakanties, want hoe vaak gebeurt ‘t dat je water vlak langs je hoort stromen, de ganse nacht lang? Dat is slechts mogelijk in zomermaanden, op reis met m’n ouders in Zwitserland op de camping van altijd-vakantie; of eenzaam in Zweden op een grasveldje, te donker om verder te liften.

& Thuis val ik al in slaap voordat ‘t nr is afgelopen. Hoe fragiel een 1-persoonstentje ook mag lijken, de overweldigende oorspronkelijke natuur van water dat voor altijd onderweg is & me van dichtbij op dat moment toevallig passeert, geeft me een veilig gevoel, waardoor ik me slechts kan laten overmannen door de suizebollende werking van dat beeld.

Totdat ik ‘t clipje zag & moest ontwaken & mezelf onderdompelen in de belevingswereld van een japans jochie.

Nieuwe beelden zijn toegevoegd aan Zijperspace.