Mijn toch al redelijk grote middenskamerse boekenkast aan de bovenkant uitgebreid tot net niet 2,95 m hoge plafond, dus zit ik nu me een nekkramp te dromen van ahwatmooi.

Ik zit op m’n vaste plek. Bureaustoel die ik al in de laatste jaren in ‘t ouderlijk huis als zetel gebruikte. Hoewel toen nog geen computer. Door de huidige plus z’n verbinding met de rest van de wereld verblijf ik hier op een gemiddelde dag langer dan dat ik languit in bed lig. De slijtplekken op m’n toetsenbord bewijzen dat: de ‘d’, ‘e’ & ‘k’ zijn inmiddels onleesbaar geworden & de steun voor onderkant handen/begin polsen, vooral links, is niet meer oorspronkelijk zwart, maar iets onbestemd grijs van de laag er onder.
Op m’n vaste plek betekent zo’n 2 m lager dan ‘t hoogst boven me uit torende boek. Ik moet dus niet te veel dagdromen van hoe mooi ‘t er hier uitziet, zo vol letters ordentelijk gekladderd in talloze boeken gerangschikt naar mijn voor vreemden ondoorgrondelijk systeem. M’n nek zal ‘t niet overleven als ik daar te lang mee door ga.

Die ene lege plek is een perongelukse manco van de in de keuken terechtgekomen snijplank toen vlak voor ‘t nemen van de foto de broodbakmachine begon te piepen dat-ie klaar was.
Dat stekje wil ik blijven reserveren, want die plank houdt m’n weerzin in onmiddellijk opruimen in ‘t gareel. Ik leg de etenswaren, ‘t vieze bord & bestek na gedane maaltijd erbovenop. Passeer ik dan later, op weg naar wc of keuken, word ik automatisch gedwongen iets ervan op te pikken & een fase verder richting afwas achter te laten.

Naast nog wat ander bakmateriaal is de gehele kast gereserveerd voor een klein deel van m’n natuurboeken & tijdschriften, met gespiegeld aan de achterkant ruimte voor een zelfde hoeveelheid in zoverre de diepte van de boeken daar passen zonder de voorkantse selectie weg te stoten. Ze moeten dus wat kleiner van formaat zijn.
Nog best moeilijk om dergelijk materiaal voor die bestemming te selecteren. Maar verdeeld over ‘t huis valt er nog wel wat bij elkaar te verzamelen om ‘m ook aan de achterkant nog gevulder te maken. Wat te denken van ‘t kleine formaat van de uitgaves van ‘t Brabants Lanschap? Dat voegt vast goed bij de Faunistische Mededelingen.
& Nou schiet me Huid & Haar te binnen, & Vanellus plus Het Vogeljaar; allemaal in dat handzame formaat, blijkbaar perfect op maat gemaakt voor de totale vulling van de achterkant. Dan heeft Vlinders van de Vlinderstichting ook weer ruimte om te ademen in die toch al benauwde slaapkamerkast.

& Zo kan ‘t nog uren doorgaan in Zijperspace, zonder dat de dingen daadwerkelijk bewegen.