Aan al diegenen die geen mail van me hebben mogen ontvangen, van die lange, ellenlange, mailtjes met oeverloos gezeur over ‘t hoe met me ging, zou gaan, hoe ‘t afgelopen was, hoe daaruit een mogelijke toekomst te ventileren viel & wie daar dan wellicht verantwoordelijk voor gesteld kon worden, voor ‘t welslagen of ‘t falen; trouwens niet alleen die ellenlange mailtjes, ook de gesprekken, de monologen van ik tegen de per ongelukke toehoorder, met af & toe de verwondering op m’n gezicht afgetekend dat er inderdaad luisteraars waren, m’n wantrouwen ook, waar haal ik die opeens te voorschijn, maar hij sluimert wel, nu meer dan ooit, dat wantrouwen van als ik iets van mezelf verteld heb, waar zijn jullie dan, waar jullie in 1e instantie toch ook waren, bereid waren te luisteren & opeens niet meer, waarbij ik niet moet vergeten te benadrukken dat ik ook heb geluisterd, de variaties van adviezen, suggesties, pogingen me inzicht te geven in weer een andere manier van kijken hoe ‘t er voorstond met mij, hoe ‘t gelopen was & ‘t ook zo niet anders had kunnen gaan met een persoon als mij & daarnaast moet ik me verontschuldigen omdat ik tekort geschoten ben in m’n excuses, excuses bovenop excuses zijn dit, waar ik die achterdocht te veel heb laten blijken, me zelf heb laten gaan, laat op de avond, vlak voor berustend alcoholisch verlicht slapen gaan (oh, ik weet nog de tijd dat een zekere blogger, Zandstrand genaamd, ‘t is lang gelee, me verweet ellenlange verhalen te schrijven, maar dat hij dat ook op ‘t zelfde moment lekker vond, waarom weet ik niet, maar ‘t gaf ‘m blijkbaar iets berustends mee: mensen mogen doen waar ze zich lekker bij voelen, mogen hun stream of consciousness naar hun toetsenbord laten vloeien, onnadenkend, weldoordacht tegelijk, omdat wat je zegt toch komt vanuit ‘t gebied waar je hart zit, waar je je mee bezig houdt, wat geen gesloten paar van lippen kan voorkomen verteld te laten worden; die Zandstrand dus, wilde dat ik door ging met ‘t vertellen van`m’n ellenlange verhalen) (ik weet alleen niet of hij ‘t gebrek aan een bepaalde mate van doeltreffende interpuncties daarbij op de koop toe nam), maar ik weet dat ik dit aan kan, ik heb mezelf getraind, gedurende de jaren, zoals ik m’n slaap uit kan stellen, soms ook niet (de bankt slaapt dan vaak al voor ik er weet van heb & daar ben ben ik vervolgens slachtoffer van) & dat ‘t dan gebeurt, dat hét gebeurt, dat iets wat niets is, maar waardoor ik me op m’n gemak ga voelen, m’n toetsenbord los wil laten & me zelfgenoegzaamd in bed wil leggen.
& Wanneer dat in bed liggen of leggen nu gebeurd is, dat weet ik niet meer. Ik was er even niet, want verkeerde elders & ben daardoor daar inmiddels.

Waar ‘t mogelijk ook Zijperspace heet.