Na 4 uur slaap word ik wakker in ‘t echte nieuwe jaar. In ‘t echte nieuwe jaar van niets veranderd. Dezelfde troep van kleren & tijdschriften op de banken & stoelen. Dezelfde opengeslagen boeken op stapels. Dezelfde kladblaadjes -niet weggooien, onontbeerlijke info- gedrapeerd rondom m’n comp.

Ik ben nu nog hard, emotieloos, want nog slaapdronken & klaarwakker. Dat zal wel veranderen in de loop van deze broodnodige rustdag. Ik loop m’n blog nog ‘ns door & zie de 1e nevels al optrekken. Beter nog ff een uuurtje in bed liggen met een boek.

‘t Boek heb ik niet nodig: m’n ogen hangen. ‘t Geluid van de vuilniswagen sust me nog verder weg. Ik voel dat ik zo weer in slaap ga vallen.

½ 10: De telefoon gaat. Ik weet wie ‘t is.
M’n stem is nog roestiger dan vannacht: ‘Met Ton.’
‘Met Kaspar.’
‘Je wilt de agenda.’
‘Ja.’
‘Ik kom ‘m meteen brengen.’

20 Minuten later overhandig ik ‘m. Afgelopen nacht me meermaals af zitten vragen hoe hij zou reageren & hoe ‘t te verklaren. De meest stomme smoesjes & omzeilende antwoorden zijn de revu gepasseerd.
‘Maar wat bezielt je nou om de agenda mee naar huis te nemen?’
‘Oh, ik moest iets overschrijven. Da’s alles.’
Zo: de waarheid. Daar heeft-ie niet van terug. Met een lach zegt-ie me gedag.

Ik besluit niet meer te gaan slapen. Geld uitgeven of op de bank zetten. De beste methode om de slapend slepende emoties nog even te onderdrukken.

Nieuw, Nieuw, Nieuw in Zijperspace.