Dat heb je er nou van. Ga ik steeds sneller een plaatje gebruiken om ‘t verhaal te illustreren. M’n grote angst is nl dat ‘t steeds gewoner wordt de makkelijke weg te kiezen. Dat ik de ‘look’ van de blog belangrijker ga vinden dan de inhoud. Terwijl de voorkeur tuurlijk andersom moet liggen. Dat geldt tenminste voor m’n eigen blog. Andere bloggers mogen wat mij betreft doen waar ze zelf goed in zijn. Ikzelf hoop ‘t gebruiken van woorden ooit ‘ns meester te worden. Of dat de woorden ooit ‘ns meester van mij worden. Of dat ‘t worden meester wordt van mijn woorden. Of nog wat onzin. In zin, dan wel.

& Zo’n geval is ‘t portret van Sinatra & Basie. Frank is zowiezo altijd goed op de kiek, maar ik vind ‘t wel heel aandoenlijk hoe z’n armen op de schouders van Count rusten. Hij rust er in vol vertrouwen op. Waarbij de achtergrond aangepast bruin lijkt, geleidelijk overgaand rechts in ‘t zwarte niets. Sinatra een hoed in stijl & Basie een ondefinieerbare uitvoering van een kapiteinspet (ligt waarschijnlijk aan ‘t formaat van de afbeelding dat ik dit hoofddeksel niet weet te herkennen). Sinatra wederom in stijl met stropdas & witte blouse, Basie gele frommelige uitvoering van ‘t laatste. Sinatra is de werkgever, Basie de harde werker die de gelegenheid krijgt ff op de stoel bij te komen. Wel ondertussen snel ff poseren voor de fotograaf, ivm publiciteit.

& Als ze maar functioneel zijn.
Ik heb vandaag 2 cd’s gekocht (met dank aan Stéphane) van bovenstaand duo. Gearrangeerd & olv Quincy Jones, maar ‘t kostte blijkbaar teveel moeite om ‘m op diezelfde foto te zetten. Misschien dat Frank dan zou wegvallen. Of ze hebben ‘m gewoon weggeknipt, omdat de symmetrie van de foto zo beter uitkomt.
Dat is voor de rest niet belangrijk. ‘t Gaat er uiteindelijk om of ik tevreden ben met die aankopen. Als de grapjassen op tv zijn opgehouden zal ik waarschijnlijk toch iets meer gaan genieten van 1 van de 2 cd’s.

Hebben we niet meer ‘t gevoel dat we iets missen in Zijperspace.