‘t Was de laatste dag dat Sander, m’n collega, werkte. Nu later in de nacht ben ik daar nog ff over aan ‘t nadenken. Beneveld door indrukken die pas veel te laat tot mij doordringen, & de drank die datzelfde traject volgt.
Maar om me tot ‘t 1e te beperken: ging eindelijk ‘ns foto’s kijken van ‘t huwelijk van 2 andere collega’s (ze staan op ‘t web, maar ik link lekker niet waar). Dat huwelijk voltrok zich ondertussen alweer 3 weken geleden. Maar ‘t bekijken van hoe zij elkanders muiltjes dan wel schoenen op de foto hadden gezet, deed me nadenken hoe belangrijk bepaalde beslissingen kunnen zijn. & Hoe je dat gewicht van die beslissing kunt illustreren door slechts de vermomming van de voet te fotograferen. Hoe belangrijk een beslissing kan zijn zonder dat iemand anders daarvan de details onder ogen krijgt, behalve dan die schoen.
Ik besefte me op dat moment pas hoe zwaar ‘t moment kan wegen voor iemand die afscheid neemt van werk dat-ie altijd leuk heeft gevonden. Om afscheid te nemen van de familie die z’n collega’s zijn. Luchtig iets anders gaan doen & luchtig afstand nemen van de groep waar hij jaren vertrouwd mee was.

In Zijperspace heeft men besloten dat alles ‘t zelfde blijft.