bovenbeenlandschap

’t Is waarschijnlijk iets dat de Heer speciaal bestemd had voor mannen, maar waar vrouwen dan weer net even wat meer verstand van hebben. Zo’n vondst van hem die in de loop der tijd de onderscheiding der seksen moest benadrukken. Hoe geëmancipeerd ook: bij vrouwen zie je ze zelden, maar ze blijven toch altijd meer verstand hebben van pitjes, putjes & puistjes.
Ik zit geheel ongeïnteresseerd op ’t toilet te zitten, blote benen, want broek naar beneden gestroopt, met m’n nagel tastend wat voor landschap zich nu weer daar op die bovenbenen heeft gevormd. Eigenlijk ben ik me er niet ‘ns bewust van. Ik pulk, krab, wrijf oneffenheden egaal.
’t Is dat pokdalig gedeelte van m’n lichaam waar ik ’t beste zicht op heb, maar welke ik geen blik waardig keur. Ik ben in die hoedanigheid meestal te druk bezig met belangrijker zaken.
Toch zou ik ’t me eens moeten afvragen, niet alleen omdat ik er met m’n neus bovenop zit bij tijd & wijle. Ook omdat ik niet aflatend ’t oppervlak probeer te egaliseren. Gedachteloos zou ‘ns bewust moeten worden.
Waarom vrouwen er bijv ook geen aandacht voor hebben. Zo velen die me in m’n gezicht hebben bijgestaan, met raad & daad, pulkend & wriemelend, nagels tegenover elkaar & spannen maar, tot voorbij mijn akelige gil toch er maar mee te stoppen (nee, dat kan niet; ik heb ‘m bijna te pakken, stil nou even). Maar geen blik die op m’n bovenbenen terecht kwam.
Nou zijn m’n benen ook niet indrukwekkend te noemen. Ik kan me een Jeanette herinneren, op de middelbare school, die m’n beste vijandin werd door tijdens de gymnastieklessen de opmerking te plaatsen dat ik vlooienbenen zou hebben. Ze keek er zo gemeen mogelijk bij. ’t Was opzet mij te kwetsen. Daar ben ik sterker van geworden, maar m’n benen bleven ‘tzelfde. Vrouwen kijken niet naar mijn benen; dat heb ik aanvaard. Een broek dient om deze storende elementen te verhullen.
Daardoor wordt niemand op de pukkels geattendeerd. Hooguit in bed. Mijn ervaring is dan echter dat je op dat soort momenten vooral met de bovenste helft van ’t lichaam bezig bent. Dat wat zich eronder afspeelt wordt gecodeerd in de bovenste regionen beleefd.
’t Zijn witte pitten. Ik heb er daarnet nog ‘ns goed naar gekeken. Als een vrouw er maar ‘ns een keertje aandacht voor had gehad, dan had ik geweten hoe ik ze moest benoemen. Witte pitten met een rood randje. Maar dat laatste kan liggen aan mijn dagelijkse bezigheden, op momenten dat m’n broek afgestroopt tot onder m’n knieën hangt. Ze pulken heerlijk & wat weg gekrabd is, lijkt de volgende dag door een verse te zijn vervangen: nieuw reliëf op een miniem begroeid mensenvel.
’t Zou aan de broeken kunnen liggen. Of aan ’t weer.
Vooral dat laatste. Bij warm weer heb ik er geen omkijken naar. Nu de koude z’n intrede doet is ’t een kraterlandschap op microformaat.
Ik zit er wel ‘ns aan te denken, hoor. Heus. Dat een relatie, een vrouw die met mij samenwoont, of desnoods op de wijze van een Lat, maar toch een vrouw die me wat vaker ziet, me in dergelijke mate vertrouwd wordt dat ik bereid ben m’n broek naar beneden te trekken, zomaar in de huiskamer, op klaarlichte dag. & Dan niet om spontaan de daad te bedrijven. Nee, gewoon om eens te beschouwen wat voor pulkjes zich hebben gevormd.
Een vrouw heeft daar serieuze belangstelling voor, zo heb ik ‘t idee, een man lacht je uit.
‘Whaahhaaaaha,’ wordt er dan recht in je bek gelachen, ‘dat hebben toch alle mannen.’
Maar dat wist ik niet. Hoe kan ik dat weten? Ik zit niet op voetbal. Nooit gezeten ook. & Bij gym vond ik ’t eng om met de andere jongens onder de douche te moeten staan. Bang dat ik een andere plasser had dan zij. & Toen ik voorbij de aanvang van baardgroei in & aan de buitenkant van de keel was, gebruikte ik thuis ook de douche slechts dan als ik de deur op slot kon houden.
Goed, dat weet ik dus niet. Volgens mij heeft ook nog niemand er onderzoek naar gedaan. Of anders is ’t niet in openbaarheid gebracht. Omdat uiteindelijk alle mannen & vrouwen ‘tzelfde zijn. Maar mannen niet ‘tzelfde als vrouwen. Vrouwen hebben er alleen maar verstand van. Zij hoeven slechts naar hun bovenbenen te kijken om te zien of de bikinilijn nog wel klopt. Dat denk ik tenminste.
’t Zou ook kunnen dat ze er zo verschrikkelijk veel verstand van hebben dat ze die witte rood omrande puistjes vakkundig weten weg te werken zogauw ze weten dat ze zich blootbeens aan mij zullen gaan tonen.

Eigenlijk hebben we er gewoon geen verstand van in Zijperspace.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *