‘t Is niet zomaar 1 ding. Er is niet zomaar een aanleiding aan te wijzen. Ik heb van m’n geschiedenisleraar, de gevreesde man, maar goede verteller, heer Talsma, geleerd dat er altijd een aanleiding is, maar daarnaast ook een oorzaak. Ik ga op zoek naar de oorzaak. & Probeer die uit te schakelen. Ook de kleine details moeten daarbij worden aangepakt. Zodat de aanleiding zich in geen geval kan vormen. Een volgende keer.

Ik wil bijv vrij kunnen ademen. Mijn neusschotten, aan de binnenkant van m’n neus, staan te dicht bij elkaar. Elke nacht lig ik wakker. Vanwege ‘t feit dat er te weinig lucht door de gaten kan. Ik spuit m’n neus vol met nasonex. Volgens m’n huisarts bevat dat pretnison; volgens de specialist kan ‘t levenslange gebruik ervan geen kwaad.

Ik kwam thuis & wilde m’n handen afdrogen in de douche. M’n handen moesten schoon, vanwege vuil. Ik weet niet meer waarvan. ‘t Zou ook kunnen dat ik een slokje water nodig had. M’n mond moest z’n droogheid verliezen. Ik wilde in ieder geval de handdoek pakken die aan de deur hing, vanwege de druppels die vielen.
De schroeven schoten aan 1 kant uit de deur. De schroeven waarmee ‘t hangrekje aan de deur is bevestigd. Ik probeerde ‘t terug te drukken, maar ‘t rekje hing vervolgens alleen maar nog schever.
Dan maar er helemaal uit. De witte vlekken waar de groene verf 3 jaar geleden niet heeft kunnen reiken kwamen tevoorschijn.
Terwijl ik wist dat volgende week m’n gehele familie langskomt, terwijl ik al weken bezig was m’n huis in geest schoon te krijgen voordat ‘t zover is, terwijl ik me daar al die weken al op heb voorbereid, trok ik ‘t rekje woest van de deur. De stof negerend. De afwas negerend. M’n familie negerend. Alles negerend wat beter moest, wat mooier moest, wat niet gezien moest, wat wat wat wat wat wat wat.
‘t Gevoel negerend waarbij ik me normaliter prettig voel.

Ik heb gister meisjesbuikjes zitten kijken. Ik heb ze beoordeeld op ‘t feit of ik ze nou de moeite waard vond om onder ‘t shirtje te zien tevoorschijn komen of niet.
& Ik vertelde Jojanneke dat ik niet wist of ik ‘t altijd wel zo mooi vond. Ik vind die vrouwenheuvels over ‘t algemeen prachtig, als ik ze naakt voor me zie, vertelde ik, ik wil er m’n oor luisterend op leggen & zien welk leven er nog meer bestaat, maar zo uitstulpend onder t-shirt & boven broek; nee, ik wist niet of ik dat wel mooi vond. Dat vertelde ik. Ik wist niet hoe ik ‘t anders onder woorden kon brengen.

M’n mond staat niet stil. Alles wat ik niet kwijt kan via ‘t toetsenbord haal ik dubbel & dwars in. Vrouwen zijn daar ‘t slachtoffer van. Ze lachen schaapachtig. Wie zou dat niet doen?
Als je er maar guitig bij kijkt, heb ik Fret uitgelegd. Als je maar een glimlach trekt waar niets uit te begrijpen valt. Maar Fret weet beter. Fret lacht.

Vanavond was de vraag: beschrijf je zelf ‘ns zoals je denkt dat je er uit ziet, dat je overkomt & hoe je bent.
Dat zijn 3 vragen.
Ik kwam niet verder dan m’n uiterlijke verschijning. ‘t Onderwerp was al verschoven. Ik had mezelf al naar ‘t volgende onderwerp gesleept. Niemand die zo kon praten als ik, afgelopen avond.
Ze vroeg of ik op zou schrijven waar we ‘t over hadden gehad. Ik zei dat ik dat niet zou weten.
Alles komt tegelijk, dacht ik eigenlijk. Ik krijg zoveel info binnen dat ik niet meer weet waar ‘t verhaal ligt. Ik ben xtravert, maar zei 1st introvert. Ik geloof dat ik xtravert moest zeggen, maar introvert moest bedoelen. Niemand die zo introvert is als ik, had ik haar moeten uitleggen. Dan zou ze me misschien begrepen hebben. Ze zou begrepen hebben dat ik xtravert ben in m’n schrijven. & Van de meeste vrouwen hou, maar vooral van degene die recht tegenover me staat.
Ze geeft haar leerlingen maandag een zoekopdracht op & een uur later hebben ze me gevonden. Nee, 5 minuten later, zei ik.

& M’n nek. M’n nek, die me naar achteren wil trekken. Alle spieren die daar m’n houding overeind zouden moeten houden, laten ‘t er bij zitten. Ze zijn stram, stijf, & weigeren iedere samenwerking.

Ik zou willen stoppen, maar terwijl ik schrijf weet ik dat ik ‘t voor m’n vingers niet zou kunnen laten. Want ik weet dat er overal een aanleiding voor is, maar er moet ook een reden zijn.

Er bestaat uiteindelijk geen oorzaak van Zijperspace.