Ik moet mij xcuseren: geen noemenswaardig stukje vandaag. In ieder geval niet tot vanavond. Afgelopen nacht ging ik vrij snel na thuiskomst van ‘t concert naar bed (ong 1 uur vroeger dan ik gewoon ben; zoiets gebeurt me nooit). Ik sliep aan 1 stuk door (normaliter word ik ergens halverwege wakker, kan niet slapen, waarna ik maar een tijdje aan m’n teksten ga zitten pielen) & werd te laat wakker (ipv een ½ uur te vroeg).

Misschien dat ‘t komt door de grote indruk die het Nieuw Trombone Collectief in ‘t Concertgebouw op me maakte tijdens ‘t lunchconcert, ‘t opleuken van ‘t 1e homo-huwelijk waarbij ik aanwezig mocht zijn, door Dolly Bellefleur, ‘t starten van de avond door een fantastisch optreden van Chuck Prophet, & ‘t flabbergasted achtergelaten worden door Johnny Dowd.

Mijn handen hebben overuren gemaakt, in die zin dat ze nog nooit zoveel gedurende 1 dag gebruikt zijn voor ‘t slaan op elkaar. M’n oren hebben al die variaties van muzikaal verpozen doorstaan, maar hebben daarbij wel een zeer grote prestatie geleverd, een topsporter waardig. M’n gemoed werd alle kanten op geslingerd & heeft ‘t gelukkig, door jarenlange ervaring, overleefd.
& Ach, ik zal ‘t maar niet over de andere lichaamsdelen hebben, zoals daar zijn m’n voeten, m’n benen, m’n lever, m’n longen, m’n handen, m’n armen, m’n hoofd, m’n ontwateringskanaal; ‘t geheel aan funktionerende elementen maakten ‘t mogelijk bovenstaande evenementen voor mijn lichaam tot een genoegzaam gebeuren te smeden.

We proberen de div onderdelen van Zijperspace weer tot een geheel te maken.