t Moet zoiets als een bakbrommer zijn.
Maar dan anders.
Dat je je eigen voertuig koopt. & Ermee gaat rijden.
Vanzelfsprekend.
Waar koop je dan een auto voor. t Is nog altijd geen collectors item.
Een hele garage vol. Allemaal Cantas, rood. Zo ver t oog reikt.
& Dat dan de tv-presentator op de verzamelaar afgaat & vraagt: Hoe bent u er zo toe gekomen?
Oh, zegt de man (t zijn immers altijd mannen), mn oma had er 1. & Toen ze al jaren dood was, kwam ik er 1tje tegen. Langs de kant van de weg. Mn hart sloeg over. Alles kwam terug.
Zo dus. Een garage vol. & Heel nederland zit gekluisterd aan de buis om te horen wat deze verzamelaar allemaal te zeggen heeft over zn Cantas, tot zo ver t oog reikt.
Maar voor mij is t meer iets als een bakbrommer, maar dan anders, want die emotie ken ik. Ik weet wat voor gevoelens dat los maakt.
Ik had 1.500 gulden meegenomen. Want dat moest-ie kosten.
Toen moest me alleen nog uitgelegd worden hoe dat ding werkte.
Dat zal je met zon rood gevaarte ook wel hebben. Dat t uitgelegd moet worden.
Een mens als ik zal t moeten begrijpen. Ook op hoge leeftijd.
Die bakbrommer snapte ik niet. De 1e week. Dan wist ik plots niet meer waar de rem zat & gaf ik gas.
Maar stoppen doen we evengoed ooit wel in Zijperspace.