belemmering

‘t Kost me moeite te schrijven over mensen waarvan ik weet dat ze m’n blog lezen. Als ik weet dat ze m’n teksten tot zich kunnen nemen, ontstaat er automatisch een drempel, waardoor elke persoonlijke gedachte die ik over die persoon heb, geblokkeerd wordt.

Ik weet dat mijn vader er niet meer toe in staat is mijn stukjes te lezen; misschien weet-ie zelfs niet eens dat ik op dit moment een bestaan in Zijperspace leidt. Daardoor wordt m’n schroom over hem te schrijven aanzienlijk verkleind. Ik hoef geen verantwoording tegenover hem af te leggen, aspekten van de verhalen zullen niet door hem in twijfel gebracht worden & hij zal me zeker niet aanvallen over foute weergave van feiten. Laat staan dat-ie geschokt zal zijn over m’n gevoelens voor hem. Gewoonweg omdat-ie m’n stukjes niet leest.
Dus heb ik wat hem betreft bijna geen remmingen.

Bij m’n moeder is ‘t anders. Zij leest m’n schrijven bijna dagelijks. Ze weet waarschijnlijk ook precies waar ik ‘t over heb, als ik bepaalde gevoelens mbt m’n vader beschrijf. Ze zal ‘t zelfde signaleringsvermogen hebben zogauw ik ‘t over haar heb. Want ze is tenslotten m’n leven lang al m’n moeder, & gevoelsmatig bepaald niet op haar achterhoofd gevallen.

Ik kreeg vandaag een meeltje van Veronique. Ik had haar vorige week bekend, schorvoetend, dat ik een weblog had. Ik vertel dat niet meer zo snel aan de mensen die ik tegenkom, vooral om desillusies voor mezelf te voorkomen. Ik heb ‘r uitgelegd wat ‘t inhield; verteld hoe fanatiek ik in deze ben; beschreven waar ik zoal over schreef.
‘Dus morgen heb je mogelijk ook over dit gesprek geschreven?’
‘Nee, dat kan ik niet, want ik weet nu dat jij dat mogelijk kan lezen.’
& Bij deze doe ik ‘t toch (maar dan een week later).

Ik zou dolgraag over m’n moeder willen schrijven. Ik zou meer over haar kunnen vertellen dan over m’n vader. M’n moeder was er nl altijd.
M’n vader was vaak aan ‘t werk, m’n moeder daarentegen altijd thuis.
Zij wist bovendien wat pijn lijden was (iets wat ik van m’n vader niet kan herinneren) waar ik regelmatig steun aan heb gehad. & M’n moeder wist daardoor ook wat troost geven was.

Mijn vader verdient alle aandacht die hij tot nu toe van me gekregen heeft via dit blog, maar m’n moeder eigenlijk ‘t dubbele ervan. Ik weet echter dat zij ‘t tot zich zal nemen, waardoor ik mezelf ga censureren, corrigeren, m’n gevoelens weg ipv op ga schrijven. Waardoor ik blokkeer, & juist dat doet geen recht aan m’n moeder.

Laat staan aan enig ander persoon die Zijperspace van binnenuit kent.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *