Ze hoeft maar een zweem van me opgevangen hebben & alle onderdelen van haar starten wanordelijk beweging. Haar achterwerk schudt haar voorwerk in tegendraads zijwaartse richting. De voorpoten willen zo hoog mogelijk reiken, maar weten dankzij de van achter komende voorwaartse drang dat ze 1st nog een weg hebben af te leggen. Romp doet alles wat ‘t totale lichaam wil & voegt daar nog een ietsjepietsje toets van eigen richting & impulsiviteit aan toe. De bek gaat open tot breedkakige lach, waar tussendoor haar tong slingert om alles wat los zit in mee te sleuren of weg te slingeren.
‘t Spettert & kronkelt, zodat ik niet anders kan dan overgeven aan liefde.

Hoe kort ook, denkt m’n berekenend zelf er al automatisch achteraan.
Dat gaat onverhoeds hard maar toch voor even door m’n hoofd.
Een voorbehoud om alles van te voren correct in te schatten.

Maar zo gauw ze hoog op springt, tot 2 maal toe, haar lijf tijdelijk zwevend in de lucht, ze weet dat dit beeld misschien wel alles is wat me bijblijft, haar achterpoten pogend met die van voor gelijk te blijven, maar dáár zit de afzet & van vóren zit de aanraak, zo gauw ze hoog op springt, haar tanden teder m’n trui, mouw of jas kussend, ‘t midden tussen kussen, raak me, hou me, ga niet, kruip in me, aai me & doe mee; zie je, zo gauw ze tegen me opspringt, met alle blijkbare bewondering van dien, ben ik alweer kwijt wat m’n stuntelige voorbehoudsels waren, waar m’n gedachten waren, wie ik was & wat ik deed dat ik er niet vanzelfsprekend 1st voor haar was, die flappert & zwabbert & schudt, bijt & lacht met al die dingen die niet los kunnen komen, maar haar wel, haar wel, haar wel (haar tong zoekt m’n nek, m’n oren, desnoods m’n baard), herhaalt ze met al haar doen, haar wel, haar zijn, als in een liefdesstorm.

& Dan, enigszins geluwd door een gedachte, die van mij natuurlijk, een beweging er achteraan, waardoor ze begrijpt dat ‘t niet eeuwig door kan gaan, af & toe nog zachtjes lief bijtend me vasthouden aan m’n kleren, terwijl ik haar niet vergeten ben, maar geconcentreerd tegelijk bezig met zoeken naar de riem die ons over verre paden moet leiden.
Is ze met 2 sprongen weg.

Konijnen van 2 tuinen verder.
Vogels die voorbij vlogen.
Een wind die rook.
& Mij onverklaarbaar vergeten.

‘t Duurt me 2 min om alles op een rijtje te zetten, de spullen te pakken, de deur op slot, voor ‘t geval dat ik haar meteen te pakken krijg. & Voor haar nog 1tje extra om op ‘t schreeuwen van ‘DOORTJE!’ te beseffen dat ze nog steeds van me houdt.

Is er toch iets stiekem Zijperspace binnen gedrongen.