drukrust

‘Heerlijk ontspannen nu, toch?’
‘Ja, dat wel. Er is geen moeten nu.’
‘Van wie moet je eigenlijk moeten?’
Ik wijs naar m’n hoofd. Diep wijst m’n vinger naar binnen.
‘Dus je moet van jezelf elke dag een stukje schrijven?’
‘Ja. In ieder geval bijna elke dag.’
‘Maar niemand toch die er aanstoot aan geeft als je ’t een dag niet doet?’
‘Nee, waarschijnlijk niet. Ik heb nog geen meeltje ontvangen van iemand die me miste.’
‘Terwijl je al 2 dagen niet bereikbaar bent.’
‘Voor anderen is ’t allemaal niet zo belangrijk, maar voor mezelf wel.’
‘& Nu ben je blij dat je even rust hebt.’
‘Ja, dan is de druk er even af.’
‘Dat kan dan toch ook als je wél bereikbaar bent. Kan je een paar dagen besluiten niet te schrijven.’
‘Nee, dat kan niet.’
‘Waarom niet?’
‘Omdat ik die druk nodig heb.’
‘Welke druk? De druk die je jezelf oplegt?’
‘Ja.’
‘& Je bent nu ontspannen omdat je die druk even niet hebt.’
‘Maar ik wil die druk evengoed wel. Ik wil schrijven. Als ik niet schrijf dan verlies ik de dwang. Dus eigenlijk wil ik dwang.’
‘Dwang van jezelf.’
‘Ja, anders lukt ’t niet.’
‘’t Leven is toch prettiger als je leeft zonder dwang, zonder druk?’
‘Voor mij niet.’
‘Waarom niet?’
‘Omdat ik dan niets doe. Ik wil de hele tijd dingen moeten. Dat geeft ’t zin. Ik vind ook dat ik móet schrijven.’
‘Dan heb je nu de tijd om alvast stukken te schrijven voor als je site weer bereikbaar is.’
‘Dat doe ik dus niet.’
‘Hè?’
‘Nee, want er is geen druk. Er zijn geen mensen die ’t meteen kunnen lezen.’
‘Je kan alleen maar schrijven als mensen ’t meteen voorgeschoteld krijgen?’
‘Ja. Soms sta ik ’s ochtends op & denk ik dat ik deze dag écht niet zou weten wat ik zou moeten schrijven. & Geleidelijk aan komt ’t tijdstip dat ik naar m’n werk zal moeten dichterbij. Zit ik voor m’n toetsenbord & weet ik niet wat ik met die toetsen moet. Tot zeg maar ’t uiterste moment, een uur voor vertrek. Dan begin ik opeens. & Verdomme, dan schrijf ik de beste stukjes. Terwijl ik dacht dat ’t niks zou worden.’
‘Dat kan nu toch ook?’
‘Nee, dat kan niet.’
‘Je kan toch gewoon voor jezelf schrijven. Dat doen andere mensen ook.’
‘Ik kan dat niet. Ik heb alleen die druk nodig. ’t Idee dat ik mensen niet kan teleurstellen. Of dat ik mensen niet de regelmaat van elke dag een stukje tekst kan bieden.’
‘& Nu luister er niemand.’
‘Nee, niemand luistert, niemand ziet iets, hooguit de mexicaanse hond, & ik heb rust. Ik ben bang dat als de site ’t weer doet, ik niet meer kan schrijven.’

We moeten weer moeten in Zijperspace, tbv de innerlijke rust.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *