gebeurtenis

Soms gaat het er om zo min mogelijk woorden te gebruiken.
Je ziet iets. Daar kan je ‘t dan bij laten.
Maar ik hou al veel te vaak m’n mond.

M’n deur is dicht. Voorkant en achterkant. Ik hoor slechts de geluiden die ik niet meer hoor.
Dat is lekker. Daardoor weet ik wat er gebeurt.

Maar ‘’t mag niet ongezien voorbijgaan. Iets moet beklijven.
Bij iemand anders dan.
Geen kinderen zorgt ervoor dat je een ander nageslacht gaat zoeken, denk ik wel eens bij mezelf.

Des te stiller ik ben, des te meer ik praat. Des te meer ik laat zien.
Seinen dat hier ook nog iemand de straat oversteekt. Bezig is de andere oever te bereiken.
Kleine boodschapjes.

U denkt: wat is nou een rode kar?
‘t Is niets. ‘t Is niet meer dan iets dat voorbij gaat.
Hij is niet mooi & hij raakt me niet.

Nou ja, ik denk over ‘‘m na.
Moet ook wel als je achter ‘‘m aan zit. Je moet weten waar je ‘’m kan vinden.
Een jacht moet je voorbereiden. Anders vang je niets.

Maar onderweg, ik heb het ook als ik rondloop, gebeurt er tijdens ‘t niets doen juist tegenstrijdig veel.
Kent u ‘’t verschijnsel van de slak die je plots aan een sprookje van vroeger doet denken?
Ik noem maar een voorbeeld.

Je moet niet stilzitten tijdens ‘’t wachten.
Ik zat op een boot naar Engeland waar mensen voor zich uit over zee keken, wachtend op de volgende kust.
Buiten de golven gebeurde er niets. Niets. Heel lang niets. Ik was blij dat ik tenminste hun kon zien gebeuren.

Zet die mensen dan maar eens neer.
Je kan een foto nemen.
Maar heb ik dan wel alles verteld?

Voor de rest niets in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *