Ik heb er niet zo’n hekel aan als aan afwassen, stofzuigen, poetsen of stoffen. ‘t Is iets wat in een poep & een zucht gebeurd is. Ik ben nu bijv nog maar 15 minuten thuis & de hele was hangt al aan de lijn. Behalve ‘t in de wasmachine stoppen, ‘t van de lijn halen & opruimen is dat ‘t enige wat ik ervoor moet doen. & Dat nog wel in fases, taak voor taak; dan hoef ik niet zolang m’n gedachten er bij te houden. Die hebben wel wat anders te doen.

Gelukkig is ‘t tegenwoordig algemeen geaccepteerd dat niet alles gestreken wordt. Is ook niet noodzakelijk in m’n beroepstak. Ik pak een t-shirt ‘s ochtends & dat is ‘t.
M’n moeder denkt daar nog steeds anders over. Zij vindt dat ik in ieder geval alle t-shirtjes zou kunnen opvouwen na ‘t van de lijn te halen. Dat vind ik eigenlijk ook, maar ik kom er alleen nooit toe. Ik snap ook niet waar zij vroeger de tijd vandaan haalde. Waarschijnlijk voor een groot deel bij de kinderen, want ik weet niet anders dan dat we Ma in de avonduren altijd aan ‘t helpen waren de was te vouwen. Na enkele gezamenlijke vouwen werd ‘t weer op de plank gelegd, nogmaals met de bout erover, & verder helpen met vouwen. Terwijl je eigenlijk ‘t programma op tv wilde kijken. M’n moeder vindt misschien wel dat wij de strijk-uren die zij voor ons gemaakt heeft, moeten goedmaken door dezelfde uren aan onze eigen was te besteden. Praktisch onmogelijk, want zij had nu 1maal 6 kinderen. Daar kom ik niet aan. Ook al zou ik vanaf vandaag m’n best gaan doen. Daarnaast weet ik nogeneens waar m’n strijkbout staat. Ik heb er heus wel 1, maar ik heb ‘m sinds de laatste verhuizing niet meer uit de doos gehaald. Ik heb zelfs een strijkplank, in ‘t verleden eens gekregen voor een verjaardag. Staat ook al jaren in de kelder. M’n strijkplank weet inmiddels niet meer hoe ‘t daglicht er uit ziet.

Tijdens ‘t ophangen neem ik een enkele slok van m’n biertje. Je moet je tijd nuttig besteden, bij dit soort onnozele noodzakelijke bezigheden. Ik denk na over wat voor muziek ik aan zal zetten, hoe laat ik zal gaan eten & maak ondertussen ‘t pad vrij.
Da’s momenteel ‘t grootste obstakel: ik kom er bijna niet doorheen. De was hangt tegen de planten aan. ‘t Pad, dat 1 tegel breed is, wordt overwoekerd door de div planten in m’n tuin. & Ik wil niet rücksichtslos alles er uit trekken. Stel je voor dat ik per ongeluk ‘t enige xemplaar van de hele tuin verwijder. Dus van te voren maar ff voelen & ruiken. Inventariseren heet dat.
Ik balanceer tussen de planten & de waslijn in. Wordt achterover gedrukt door ‘t tegenwicht van de was & door mezelf de andere kant op gedwongen, omdat ik niet op de planten achter me wil staan. Ondertussen zo goed mogelijk de hogere planten & spinnewebben vermijdend, want dat blijft jeuken op m’n blote bast. ‘t Is warm, de was zal snel droog zijn.

Wie gebruikt er tegenwoordig nog een strijkbout, behalve mensen van m’n moeders leeftijd? Ik zie ‘t niet meer prominent in de huishoudens staan. ‘t Is niet meer zo dat je in de gangkast of achter de garderobe een strijkplank ziet weggemoffeld. Hoeveel kinderen staan tegenwoordig nog tegenover moeders, blik schuin naar de tv, om de andere kant van ‘t laken vast te houden?
1 Vouw, duimdikte van de rand af; in de breedte strak trekken, ½ stapje achteruit, in de lengte strak (‘Vast blijven houden!’); 2e vouw, duimdikte van de rand; straktrekken, aanreiken; strijkbout.
Dat zo snel mogelijk, want dan had ik zo min mogelijk gemist van ‘t tv-programma.
‘Ton, kan je weer ff komen,’ zei m’n moeder een paar minuten later.
‘Ah nee. Nou is Carel aan de beurt. Brigadier Dog is bezig!’

Niets is strak in Zijperspace.