‘You’re dutch,’ riep ik uit bij ‘t betreden van de touringcar. De jongen die me binnengeroepen had, had een blikje Heineken in z’n hand. Een duidelijk kenmerk van een nederlander, was mij spontaan te binnen geschoten. Ander kenmerk van een nederlander is dat-ie je verstaat als je ‘m in ‘t engels aanspreekt.

Nee, ze waren geen nederlanders. Ze waren fins & dus lieten ze me delen in hun drankvoorraad. Daar kan je een nederlander niet aan herkennen. Als je 400 km met finnen mee mag rijden, betekent ‘t dat je veel mag delen.
Overal bleek hun drankvoorraad te zitten. Uit elke hoek bleek weer een fles drank tevoorschijn getoverd te kunnen worden. Ja, ‘t was niet toegestaan meer dan een liter alcoholische versnaperingen per persoon naar Zweden te nemen, legden ze me uit. Dus hadden ze ‘t maar verstopt. Had ik misschien trek in de nationale drank van Finland? Of had ik al ‘ns courvoisier gedronken? Ze hadden ook een zelf-destillaat meegenomen, leek een beetje op wodka, maar dan fruitiger & sterker; moest ik ook proberen. Hier, een blikje bier om ‘t te blussen.

18 Finnen op weg naar Kristianstad. Waar ze een meeting zouden hebben met de scandinavische zuster-afdelingen van hun vereniging. 1 Afdeling uit Denemarken, 1 uit Noorwegen, 1 uit Finland; & de zweden organiseerden de boel in hun woonplaats.
‘t Was een club die eigenlijk nergens over ging. Iedereen mocht er lid van zijn, maar 1st moest je wel geïntroduceerd worden . ‘t Maakte niet uit hoeveel geld je had, als je maar je contributie kon betalen. & Je moest jezelf gedragen. Vooral op uitstapjes.

Alleen de vrouwen in ‘t gezelschap hielden zich daar aan. Ze waren te lang doorgegaan tijdens de nachtelijke overtocht op de veerboot. Waren ze moe van geworden. De mannen wisten echter van geen ophouden. Of ik nog wat wilde proeven? & Wilde luisteren naar de verhalen van Jari.

De buschauffeur liet ‘t maar gebeuren. Hij vond blijkbaar alles best. Werd waarschijnlijk goed betaald. Hij hield alleen de tijd in de gaten.
‘Jongens, ik wil best gaan stoppen voor een duik in ‘t meer, maar dan komen we wel een ½ uur te laat aan.’
Dat zei hij dan in ‘t fins, wat ik niet verstond. Maar ik was deelgenoot in de drank, dus werd ik ook deelgenoot gemaakt van de gesprekken die gevoerd werden. Ook de huwelijksproblemen van Marti & Kari kwam ik zodoende aan de weet. Je wordt de beste vrienden tijdens zo’n tocht. Finnen zijn goede vrienden. Zeker als iedereen drinkt.

Ik moest ook m’n kleren uit doen bij de duik in ‘t meer. Alle mannen gingen bloot. De hollander moest ook. Maar god, wat was ‘t water koud. Dit was niet de juiste plek om een duik te nemen. Snel trokken we onze kleren aan & werd de bestuurder opgedragen op een andere plek de volgende duikpauze in te lassen.
Bij die 2e duik wist ik ‘t zeker: finse vrouwen zijn preutser dan nederlandse. Terwijl bij de mannen geen onderscheid in nationaliteit was te ontdekken. Behalve dat ik geen schunnige grapjes erover kon maken in ‘t fins.

Van zo’n duik word je overigens niet nuchterder. Zo’n verfrissende duik werkt alleen op temperatuur-nivo verfrissend. Voor de rest was iedereen nog even aangeschoten. Ik was nog niet eerder in m’n leven vanaf 11 uur ‘s ochtends aan de drank geweest; ik wist voor mezelf waar ‘t aan lag. De finnen waren sinds 8 uur de avond ervoor al bezig; zij wisten niet dat er een mogelijkheid bestond ooit weer nuchter te worden.
Medeweggebruikers wisten dat wel. Zij probeerden dat duidelijk te maken op een benzinestation. Aan degene die z’n blote reet onderweg door ‘t raam aan hun kleine kinderen had laten zien. De politie probeerde de argumenten van beide partijen in juiste banen te leiden. De fin met de blote reet probeerde handgemeen te maken. Z’n landgenoten probeerden ‘m de bus in te sleuren & de politie op andere gedachten te brengen. De buschauffeur probeerde verder te rijden, al of niet met de blote reet.

Ik werd afgezet in ‘t centrum van Kristianstad, waar zij door de zweedse vereniging werden verwelkomd. Ik was op de heenweg ook al in Kristianstad geweest. Ik wist de weg naar de camping. Zelfs zo teut als ik was. Tijdens ‘t opzetten van m’n tent & mezelf registreren op de receptie werd ik nuchter. Ik probeerde nog wat te eten van wat ik in m’n rugzak had zitten, maar m’n maag was ‘t er niet meer mee eens. Ik had een kater toen ik in slaap viel.

Zelden sliep een tent zo heerlijk in Zijperspace.