‘Ik heb nog iets lekkers,’ zei de jongen van m’n delicatessen-leverancier, ‘ heerlijke pepers gevuld met kaas.’
Ik wilde er eigenlijk niet op ingaan, want tussendoortjes zijn niet echt mijn ding. Meestal kom ik er toch niet aan toe. Blijven ze een hele week staan, waarna ik ze weg kan gooien.
& Toch zei ik ja.
‘Zal ik er 2 doen?’ kwam-ie met ‘t compromis voor m’n besluiteloosheid, hoewel die onmogelijk af te lezen viel voor hem.

Bij ‘t uitpakken van m’n inkopen kwam ik ze al snel tegen. ‘t Moest geproefd worden, ze lagen er te verleidelijk aanlokkelijk te koken in hun rode slanke kleur met ‘t zwart van ‘t bakje op de achtergrond.
1 Hapje. Zachtzoete romigheid stroomde in m’n mond, die al snel overboden werd door de scherpte van de peper. ‘t Begon genoeglijk te branden in m’n mond, terwijl de kaassmaak niet verdween. ‘t Bereikte bijna ‘t folteringsnivo van een mond die in vuur & vlam staat, maar ik ben gelukkig wel wat gewend.
Juist die nadering tot dat nivo, deed de verslaving ontstaan. M’n smaakpapillen moesten opnieuw geprikkeld worden, dus al snel werd de hele peper verorberd.
& de 2e.

Ik wist dat ‘t verkeerd was. ‘t Was veel te heet op m’n nuchtere maag, maar ik kon niet anders dan m’n verslaving aan de hete sensatie volgen. Ik voelde ‘t branden op m’n tong & in m’n gehemelte, dat was de stimulans om steeds nog een hapje te nemen. Vervolgens ontstond de hitte in m’n keel. & Uiteindelijk in m’n maag.
Ik wist dat ‘t verkeerd was.
Na ‘t branden van m’n maag, begon m’n maag lichtelijk in paniek te raken, te murmelen, borrelen; leeg te lopen uiteindelijk.

& Toch wilde ik zo snel mogelijk terug naar m’n dealer om een nieuwe voorraad gevulde pepers te halen.

Er werd ‘s middags wijdbeens gelopen in Zijperspace.