hoog

Opeens zit er een kat in de boom. Precies op de plek waar ik van de week een tak heb afgezaagd. Balancerend op de dunne takjes eromheen. Hij snuffelt een beetje aan ‘t stompje & houdt z’n snuit ff de lucht in, kijkt om zich heen dmv z’n neus.
Op een gegeven moment realiseert-ie zich toch dat-ie 3 meter hoog zit, op de laagste takken weliswaar, maar er bevindt zich niets om op te springen tussen zijn huidige lokatie & de grond. Hij probeert wat dunne takjes uit, die al snel angstwekkend doorbuigen. Daar kan-ie de schutting niet mee bereiken. Hij kijkt nog ff of verder naar boven nog een optie is, maar dat lijkt niet tot iets interessants te leiden.
Hij begint te wiebelkonten; hij zal toch iets moeten doen om uit de boom te komen. Met z’n voorpoten tast-ie de bast af. 1st Nog maar een tak uitproberen, maar ook die geeft mee. Weer ‘t aftasten van de bast lager dan de tak. Langzaam laat-ie z’n lichaam naar voren zakken, blijkbaar in de hoop dat z’n nagels de zwaartekracht zullen trotseren.
Maar hij valt, voorover, uiteindelijk met z’n zij als 1st tussen de planten op de grond. Hij krabbelt overend & loopt naar de tuin van de buren alsof er niets gebeurd is.

Nagestaard door de volgende kat, die zich lijkt af te vragen wat z’n soortgenoot nou is gebeurd. Deze snuffelt eens wat rond, ontdekt iets & klimt op ‘t hek naast de boom. Snuffelt aan de boom & kijkt omhoog. Precies naar ‘t plekje waar de vorige zojuist poogde een vogel te imiteren. Hij rekt zich 2 keer, puur uit nieuwsgierigheid, richting de plek. & Besluit dan toch maar om z’n nieuwsgierigheid verder te bevredigen.

Hop! In nog geen 2 minuten hebben er 2 katten op 3 meter hoogte plaatsgenomen in de takken van m’n boom. Een vreemd gezicht; ‘t is duidelijk te zien dat de katten daar niet horen. Ze zouden toch moeten weten dat hun lichaam daar niet op gebouwd is.

Ook deze weet zich te balanceren op ‘t stompje van de weggezaagde tak & de spaarzame dunne takjes eromheen. Hij lijkt op ontdekkingsreis over ‘t geurspoor van de vorige kat, want z’n neus raakt alle plekjes die reeds betast zijn.
Ook bij hem is echter de lol ervan al snel voorbij, waardoor-ie gedwongen wordt aan de reis terug te denken. Zelfde procedure: twijfelen, aftasten, andere optie bekijken, aftasten, balanceren, vastgrijpen.
Maar deze besluit de weg heen als de weg terug te proberen. Springt richting hek, glijdt daar met z’n voorpoten overheen & klapt er zijlings tegenaan. Ik hoor ‘t geluid ervan binnen. Vervolgens een smak op de grond.
Hij krabbelt snel overend & loopt net als de vorige alsof er niets gebeurd is, maar ditmaal de richting van de andere buren op.

Ik heb ‘t idee dat er veel pijn geleden wordt achter de nonchalante schijn die de katten ophouden.

Maar ‘t communiceren met katten gaat moeilijk in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *