Mocht ik ooit sterven, wat ik me niet kan indenken, doe dan maar dit.
Als t dan toch zover mocht komen, hoewel ik t moment altijd tegengewerkt zal hebben, hard, meedogenloos ontkend, van me af houdend, tegenspartelend tot een laatste snik, een snik die de begeleidende traan ijzig grijs zal kleuren van weerspannigheid, laat t dan maar klinken.
Omdat de dood dan uiteindelijk toch iets moois moet zijn. Iets galmends, weerkaatsend tegen de muren, de kale muren met spaarzame ornamenten van een oud uitvaartcentrum, de kapel van een begraafplaats.
Laat ze onderwijl de deuren openen, de openslaande deuren zonder waarneembaar geluid, waar stoffen bekleding subtiel de onderkant deur weerhoudt zijn aanwezigheid, zijn beweging, kenbaar te maken. Dat je over gras kijkt, over paden die elk zn eigen laatste weg aankondigt, naar een donkergrijze hemel waar geen randje, geen cumulus in te herkennen valt, want groots mag t niet zijn als ik dan toch nog verloren heb.
Waar ik me geen voorstelling van kan maken: dat ik verlies.
Bedenk er wel bij dat ik niet wist waar de tekst over ging. Dat ik al die tijd een intuïtief luisteraar was. Ik had een paar keer dood gaan in de tekst herkend, maar t niet bewust aan enige betekenis verbonden.
Misschien is t wel heel ongepast. Laat er dan niemand zijn die me dat komt vertellen voordat t zover is, wat ik me niet kan indenken, dat t ooit zover zal komen.
Dat ik dus de verkeerde gedachte bij de man zn bedoeling had. Dat die pianoklanken iets anders moesten illustreren dan de komende dood, t wegvaren van de ziel, de deuren die daarvoor openslaan, de gang van de geest naar een ander oord.
& Dat t dan zó hard klinkt dat iedereen t wel moet horen, ook al moet men buiten staan. Dat men wel móet stil houden, omdat de toetsen & t beroeren ervan je als vanzelf in een zwijgende greep krijgen.
Ja, als ik dan toch nog dood mocht gaan, wat ik me niet kan indenken, men hoeft er ook niet ongerust over te zijn, maar mocht t toch gebeuren, onverhoopt, laat dan horen dat ik me mee laat voeren op deze muziek, dat dat mijn laatste actie was.
Maar ik weet nu al dat Zijperspace toch altijd wel zal blijven bestaan.