Deze is niet voor de mooi (hoewel deels wel, & dan niet alleen vanwege de tekening van de in elkaar schuivende schubben, maar ook de groeven van m’n huid), maar vooral voor de vraag of men zich wel eens heeft afgevraagd hoe insecten blijven hangen op voor ons ogenschijnlijk gladde oppervlaktes hoeveel Beaufort wind men er ook op zet & in een later jaar, een bedaagder seizoen & een ietwat voorbij de 1e kraaienpoten in de ooghoek, zulk een teentjes voelen dribbelen, waar een dribbel al niet meer kan bestaan, over ‘t aanwijzend vingerlid?

Geen voornaam woord in Zijperspace.

(Foto [in betere kwaliteit, want rottig kopiëren als je je eigen foto’s ergens anders wil plaatsen & ‘t je onmogelijk wordt gemaakt door FB] & tekst eerder geplaatst op Instagram)