Achter een gesloten hek, met slechts enkele vrijwilligers, ze hadden permissie daar te zijn, begonnen zij nietsontziend, op een liggend grafzuil, maar in de voortgang onder ‘t toezicht van een aantal paar ogen, aan een volgende generatie; zij ongevaarlijk maar tevens onbekommerd, terwijl hun naamgever in toorn mens deerlijk kan schaden – ach, hoe teder dan, hoewel hoofden op andere horizonten stonden, dit nageslachtelijk tafereel zeker van minstens een uur gaans.

& Toch was Zijperspace gewijd aan de dood van lang gelee.
(Foto [in betere kwaliteit, want rottig kopiëren als je je eigen foto’s ergens anders wil plaatsen & ‘t je onmogelijk wordt gemaakt door FB] & tekst eerder geplaatst op Instagram)