Ik moe geen spin nie, hoor ik me in gedachten m’n kinderangsten ventileren op z’n nep-afrikaans, alleen maar om mezelf te bewijzen dat ik dat stadium achter me heb, me tegelijkertijd beseffend dat ik niet voor niets zo heb gemanipuleerd dat ‘t te vrezen object (O, laat ‘m niet bewegen!) veranderd is in een dansend voodoomannetje met een olijke mijter bovenop, waarbij ik achter ‘t groene grasgordijn ‘t exotisch jazz-orkest herken van Martin Denny; ja, met zo’n vriend in de playlist worden alle zwarte schapen poederwit & hoeven ze geen hopsa over ‘t hek om mij te verdoezelen in safe sloom sluimer.

Ook talen van elders allitereren in Zijperspace.

(Foto [in betere kwaliteit, want rottig kopiëren als je je eigen foto’s ergens anders wil plaatsen & ‘t je onmogelijk wordt gemaakt door FB] & tekst eerder geplaatst op Instagram)