Niet met voorbedachte rade heb ik me hier een collage gemaakt, tijdens ‘t warrelend & botsend zoeken hoe men op dit uur een hemels licht heeft kunnen ontsteken, terwijl de grote sprintende watertor (waar deze normaliter spint) haastig zich aan dit stilleven in progress probeert te onttrekken, dat de Merians borstel moet missen, de naam ontleend aan Maria Sibylla die hier ten huize in boekvorm boven de rest van papieren natuur uittorent, wel aanwezig, maar niet rap genoeg om aan een still van onrust deel te kunnen nemen.

Sibylla komt bijna aan ‘t plafond van Zijperspace.

(Foto [in betere kwaliteit, want rottig kopiëren als je je eigen foto’s ergens anders wil plaatsen & ‘t je onmogelijk wordt gemaakt door FB] & tekst eerder geplaatst op Instagram)