Mirjam had me net doen laten geloven dat we iets hadden, de liefde niet alleen van mij uitging, maar toch verloor ik haar aan de vakantie. Iedereen, behalve ik, ging dat jaar in dezelfde periode ‘t land uit, zodat ik ‘t huis voor mij alleen had. Niet tot volle tevredenheid overigens, want vakantie vieren in Den Helder zonder vrienden & kennissen was in die tijd geen pretje. De enige leuke bruine kroeg was Galerie 33, dat vooral bevolkt werd door oudere mannen, nog stammend uit ‘t hippie-tijdperk. Gelegen ver buiten ‘t centrum. Zo voelde ik me ook, dus toch wel enigszins op m’n gemak maakte ik voor ‘t 1st kennis met enkele vreemde biertjes.

Mirjam keerde weer uit Berlijn met Midnight Summer Dream & de mededeling dat ze mij niet langer in onzekerheid wilde laten leven. Na 2 weken wachten kon ik me dan eindelijk terecht onderdompelen in treurnis, elke keer versterkt door ‘t draaien van ‘t nr dat de mededeling begeleidde.
Zoals wel vaker hoorde ik de tekst niet; ik zag slechts een man voor me die een verhaal vertelde, in een land van ver weg. Alsof de man me verhalen vertelde van troost & ik slechts beelden zag. Deprimerende beelden, die tegelijkertijd beelden van hoop opriepen, beelden van intens voelen, waar ik in ging zwelgen: ik begon verslaafd te raken. Door ‘t beluisteren van ‘t nr kon ik ‘t liefdesverdriet oproepen, ook al wist ik op gegeven moment allang niet meer wat liefdesverdriet was.

‘t Heeft jaren geduurd voordat ik ontwaakte in Zijperspace.