Lopend over ‘t strand in ‘t kader van een sponsorloop voor de gymvereniging kon ik ‘t als kind niet laten alles op te rapen & in de xtreem schuimige zee terug te werpen. ‘t Leek alsof ze duizenden liters Dreft erin hadden achtergelaten, zo hoog stonden de schuimkragen opgestapeld aan de strandrand. M’n broer & ik hadden de taak op ons genomen alles wat zich buiten die kraag bevond & niet paste bij ‘t strandzicht op te pakken & in ‘t schuim te werpen om er zodoende gaten in te laten ontstaan. Al ‘t afval moest onttrokken worden aan ‘t zicht & bovendien dienen om die ongewone bruinig witte substantie weg te werken. Natuurlijk een onmogelijke opgave, maar je was tenminste ergens mee bezig tijdens de wandeling.
Door ‘t omringende schuim kon je niet altijd zien wat zich precies daartussen bevond. De hele fles die ik op gegeven moment te pakken dacht te hebben & een zwieper wilde geven, bleek een halve fles te zijn met scherpe randen. Scherpe randen die scherpe sneden achterlieten in m’n vinger. Waardoor aktie van m’n ouders noodzakelijk werd, & waarop ook de ehbo tot snelle aktie genoodzaakt werd.
Alles aan m’n hand moest omwonden worden voor die ene snee. Minstens 100 meter verband werd er voor de snee in m’n middelvinger gebruikt om in ieder geval ‘t bloeden te stelpen. & Volgens mij ook om ‘t er ook xtra imposant er uit te laten zien. Als waarschuwing naar andere kinderen: raap nooit wat op uit zee, waarvan je niet weet wat ‘t is of hoe scherp.
Ja, ze waren zeer pedagogisch onderlegd bij de gymvereniging, speciaal de dienstdoende ehbo-afdeling ervan. Ze waren ook dermate ehbo-technisch onderlegd dat ik vanaf die gebeurtenis een soortemet aks als permanent litteken met me mee draag. Op de zijkant van m’n rechtermiddelvinger.
Blijf ik eeuwig houden. Is door de vorm & ligging wel m’n dierbaarste litteken (‘t zijn er niet zo veel) geworden: elke keer als ik in mezelf gekeerd aan ‘t nadenken ben, zul je me aantreffen met dat litteken tegen m’n lippen. Als een kind dat z’n duim in z’n mond steekt. Alsof ‘t zich daardoor beter kan concentreren op z’n binnenwereld. & De wereld daardoor kan overzien.
We hebben meer littekens nodig om Zijperspace te kunnen overzien.