Even wat aantekeningen mbt mijn ochtend, waar pannenkoeken een belangrijke element van vormen.
Ze werden nl voor een gereduceerde prijs aangeboden. Dat doet mij doorgaans een 2e maal omkijken, ingrediënten bestuderen (specifiek mbt ‘t mogelijk bevatten van lactose & fructose), heroverwegen van bijna alle voorgaande gedachten & daarmee samenhangende aannames, de prijs in relatie tot uiteindelijke dikke buik tegen elkaar afwegen, & dit laatste zeker in geval van pannenkoeken, mezelf nog eens extra benadrukkend.
Ik heb in mijn leven geen kinderen gekend die pannenkoeken links lieten liggen. Hoewel mijn jongste broer liever een gebakken eitje had, schiet me nu te binnen. Dan werd dat eierpannenkoek genoemd. Ik geloof dat dit voor mijn moeder een poging was om de zogeheten ‘lieve vrede’ te bewaren.
Ik ben kwijt waarom dat noodzakelijk was. Maar zo zijn er waarschijnlijk ook vreemde mechanismes in ‘t sociale verkeer binnen andere families waarvan ‘t oorzakelijk verband uit eenieders geheugen is gesleten. De ‘lieve vrede’ was bij ons in ieder geval een vaak terugkerend fenomeen, vaak door mijn moeder of visiterende oma & tantes in de mond genomen.
Patat is een feest, maar daarbij mocht je zonder toeziend oog van een ouder, mijn moeder dus, je niet bemoeien met de frituurpan tot een zekere door mijn oudste broer op enig moment bepaalde leeftijd. Alsof hij zijn rijbewijs had gehaald of daar in ieder geval oud genoeg voor was.
Bij pannenkoeken was de pan juist ‘t onderdeel van ‘t feest. Met schreeuwpartijen als je ‘t dagrecord rondjes draaien met goed gevolg had gebroken.
Niet goed gevolg is een dubbel geslagen pannenkoek of 1tje die onderweg terug naar de pan de grond of iemands kapsel had aangeraakt. In ‘t laatste geval was ‘t leukste gedeelte van ‘t feest dan ook wel voorbij, want Moeders nam deze taak dan weer over.
Dat alles speelde dus door mijn hoofd tijdens de overweging de pannenkoeken voor die spotgoedkope prijs aan te schaffen & terwijl ik uiteindelijk bezig was de pannenkoeken voor te bereiden op een ultramoderne bereidingswijze met de magnetron. M’n kinderjaren voorbij gegroeid inmiddels & de luiigheid mbt schoonmaak tot afgoderij ingezworen, had ik voor deze methode gekozen.
Onderwijl theorieën her-bedenkend, zoals in m’n ver achter me gelaten jeugd, hoe je plakjes kaas ‘t beste over de koek kon verdelen, dat je poedersuiker net zo goed in ‘t midden kon strooien als je hem uiteindelijk toch opgerold naar binnen zou schuiven & bedenken dat ‘t genieten is van ‘t maal tót op ‘t onafwendbare moment nadat je van ‘t 1 op ‘t andere moment proppievol bent geraakt, strijkend over de plots opdoemende glooiingen van de buik. Met daarbij de gedachte dat je dit voorlopig toch niet nog een keer gaat doen.
Uiteindelijk 2 borden & evengoed ook bestek moeten wassen in Zijperspace, waar we vroeger zolang mogelijk de vettigheid van alles af probeerden te likken.