‘I am master of hops,’ zei de 1.
‘I am master of malt,’ de ander.
‘I am master of water,’ deed nr 3.
& Ik zei: ‘I am master of stout.’

De 1e lag ondertussen al te kwijlen tussen de slakken in ‘t gras. Hij was gestruikeld over z’n eigen, nog nuchter geïnstalleerde parasol/slash/barbecue/slash/tuinameublement (dat klinkt in dronken engels toch heel anders) & was daar tijdens onze masterontboezemingen maar meteen blijven liggen. De dure whisky ten spijt.

‘Yaaaargh,’ werd er daarna geroepen.
‘Zo moet ons bier gaan heten,’ klonk er even luid uit een andere keel. Maar toch leek daar meer structuur in te zitten, naar mijn idee.
Ik had ‘t al moeilijk met te verzinnen wat voor master ik was, maar me laten meeslepen in deze avonduurlijke avonturen van gebral & branie, uitgekotst door mensen die overdag toch heel serieus met hun product omgingen, die drempel kon ik net niet nemen.
Ik probeerde nog maar een slok van de veel te dure whisky: ‘t was beter dat ik me daar in verdiepte, ‘t daardoor zou leren waarderen, op waarde zou weten te schatten & evengoed geen slierten eten daarna over de groene zoden zou uitspreiden. Garnalen, zalm, broccoli & nog wat spul waar de vrouw van de master of hops een halve dag op had staan werken. Tussendoor de administratie, waar zij ook nog verantwoordelijk voor was, plus minstens 1 kind. Verder kon ik niet tellen aan ‘t eind, onderweg naar m’n logement.

Tussen ‘t 3e bier & de 2e gin (whisky stond nog verstopt in een voor mij onweetbare kast) moest Hops ook nog met z’n vrouw filosoferen over de verdere gang van de brouwerij. Een route uitstippelen. Yin & Yang, waar z’n vrouw juist mee voorstander van was. Hoewel zakelijk tegelijk met de cijfers. & Dat moest ook op de nieuwe shirts komen.
‘Wat?’ vroeg ik, want ik had verstand van biershirts. Mijn verzameling was toen al over de 200 gerezen.
Yin & Yang, kreeg ik als antwoord.
‘Ik vind alles goed, als de naam van de brouwerij er nu maar wel op komt,’ zei ik. ‘Anders koopt de fan ‘t shirt niet & wil-ie er ook niet mee lopen.’
In halfdubbele tong engels, waardoor ik goed te verstaan was. Iedereen begreep me.
Als ze maar wisten dat ik geen geld zou spenderen aan Yin & Yangshirts. Maar dat zou ik nuchter wel vertellen. Of als Hops dronken slakken tussenuit de graszoden at.

Hij had er in ieder geval 1 bovenop z’n voorhoofd geplakt staan toen hij weer overeind gekomen was. Kreupel, waggelend, witte schuimvlekken in de mondhoeken.
‘Kom op,’ yelde hij de buurt blij, ‘ik heb nog veel betere whisky.’
Hij trok alweer aan m’n schouder.
Gewillig deed ik alsof, tot z’n kracht verslapte.
‘I am master of single malt,’ schreeuwde z’n 2e assistent, want de oorspronkelijke Malt was na Yaaargh z’n mond gaan houden. Nr 2 durfde nu zijn plaats in te nemen in de rij voor de whiskykast van de baas.

Een half jaar later kreeg ik een shirt. Yaaaargh, heette ‘t nieuwe bier, zo ook ‘t shirt.
Malt was wakker geworden na ‘t uitvoerige proefsessie met Hops, een maand na mijn visite.
‘Yaaaargh!’ was z’n morgengroet.
‘That’s a good name for the beer,’ zei Hops aan de overkant van de tafel, nog steeds onverklaarbaar wakker. & De volgende ochtend, die dezelfde ochtend waarschijnlijk was, wist-ie zich dat nog te herinneren ook.

3 Maanden later kreeg ik ‘tzelfde shirt van Malt, die ondertussen ontslagen was. Hij was ff langs in Amsterdam, voor hij als Head Brewer bij een grote brouwerij zou beginnen.
Hij moest om z’n gezin denken, vertelde hij.

Ik ben master of Yaaaargh, once in a while in Zijperspace.