‘t Is eigenlijk best een moeilijk verhaal, Ramon, maar ik zal proberen ‘t je uit te leggen. Je hebt ‘t geluk dat je er voor een gedeelte zelf bij was; dat maakt ‘t misschien wat gemakkelijker te bevatten.

We gingen dus afgelopen woensdag naar ‘t lunchconcert in ‘t Concertgebouw. Een zekere dirigent, ik geloof van engelse afkomst, leidde ‘t orkest. Voor de rest niet zo belangrijk; ‘t ging om de muziek.
‘t Was ons beiden bovendien onbekend wat voor stuk er gespeeld zou worden. & Ook tijdens de opvoering ging bij mij geen lichtje branden. Ik stelde me tevreden met de gedachte dat ik waarschijnlijk nooit te weten zou komen wat voor klassiek stuk we te horen kregen, maar er wel van kon genieten.

Ondertussen hield ik me vooral met andere dingen bezig dan ‘t beluisteren van de muziek.
-Wat deed die man bijv daar achterin ‘t orkest? Hij zat daar de hele tijd. & Hij maakte hooguit een praatje met de man van de pauken. Als die niks te doen had.
-Een andere man dacht ik ook de hele tijd stil te zien zitten, met z’n handen over elkaar. Totdat ik ‘m betrapte, plots, waarschijnlijk op een moment dat-ie dacht dat ik niet oplette, bij ‘t bespelen van z’n trompet.
-Waarom moesten vrij veel koperblazers boven staan, een 5-tal meters verwijderd van ‘t orkest zelf? Zou dat daadwerkelijk invloed hebben op ‘t geluid?
-De zithouding van de violisten was niet gelijk. Eenieder had z’n eigen houding, maar wel dezelfde stoel. De 1 zat recht op de stoel; rug recht, benen stijf bij elkaar. De ander wijdbeens, schuin gezeten. Ik had een voorkeur voor de laatste, & dan heb ik ‘t met name over de vrouwelijke violistes.

& Voor de rest liet ik me zo af & toe boeien door de muziek. Maar zoals gezegd: ik laat me altijd snel afleiden.

Terug naar mijn verhaal.

Ik ging vandaag opnieuw naar een klassiek concert. Ditmaal in de Noorderkerk.
Men kan daarvoor in de voorverkoop kaartjes kopen in Island Bookstore, tegenover de kerk. Om m’n tijd te verbeiden besloot ik daar vanmiddag maar ‘ns langs te gaan; wellicht dat een kaartje kopen geen kwaad kon, ivm mogelijk uitverkoop.
De verleiding wordt al snel groot, staande in een boekwinkel; ik heb me daardoor ‘Kreuzersonate’ van Margriet de Moor aangeschaft. Dat liefdesverhaal schijnt geënt te zijn op de Kreuzersonate van Janácek, die weer refereert aan Tolstoj’s Kreuzersonate, & die weer aan die van Beethoven. Om hiermee aan te duiden hoe alles met elkaar samenhangt. De dingen, de tonen, de letters, ‘t totaal.

Goed. Ik dwaal af. Lijkt ‘t.

‘t Concert meegemaakt.

Uiteindelijk ben ik thuis. Ik wil muziek aanzetten, maar dit keer ‘ns niet een symfonie van Sjostakowitsj (weer een andere manier van spellen), die ik afgelopen dagen uit & te na heb beluisterd. Ik laat me leiden door diezelfde Kruidvat (die van de goedkope klassieke cd’s) & besluit de door overheersing van Sjos in de vergetelheid geraakte cd ‘De Moldau; het muzikale landschap van Bohemen’ aan te zetten, met muziek van 3 oost-europese componisten.

Diezelfde Janácek stond op de hoes, dus met ‘t vanmiddag aangeschafte boek in m’n achterhoofd zijn muziek aangezet. Nog niet eerder gehoord, dacht ik.
Tot ik bij de laatste tonen de bekkens hoor weerklinken. & Ik zie plots weer de man achteraan ‘t concertgebouworkest opstaan & zijn stuk van 5 seconden doen.

Synfonietta van Janácek hebben we beluisterd, Ramon, mocht jij ‘t nog niet weten.
& Ik moest denken aan de dingen, de tonen, de letters, ‘t totaal.

Om hiermee aan te duiden hoe alles met elkaar samenhangt in Zijperspace.