Ik weet zeker dat ze ooit uitgevonden zijn. ‘t Waren prachtige vondsten, er moest alleen nog naar een efficiënte methode van produktie gezocht worden. Maar zoals alles in deze wereld, waar koop- prevaleert boven daadkracht, waar investering hoger wordt aangeslagen dan inventiviteit, verdwijnen juist deze kleinoden die ‘t de mens makkelijker hadden kunnen maken.

Nooit meer gehoord van ‘t touwtje dat de enveloppe met 1 beweging, zonder briefopener, zonder lospulken & insteekvinger, kon openen.
De 2 stalen pinnen die rechtop gezet konden worden op de bagagedrager, waardoor ‘t krat bier kon worden ‘vastgenageld’ aan de fiets; ook dat gemak is verdwenen alsof men geen profijt ervan kon trekken.

Maar nog veel erger is ‘t verdwijnen van ‘t lusje. Een vinding die reeds bestond & zo’n beetje elke broek sierde. In ieder geval in de tijd dat ik m’n 1e broeken droeg.
‘t Lusje bevond zich vlak boven de gulp, waardoorheen de pin van de broekriem ging, alvorens deze in ‘t juiste gaatje gestoken werd, zodat de broek niet onder de riem uitzakte. Waardoor de broek fatsoenlijk gedragen kon worden. Op de juiste hoogte. Zonder dat de afsluitknoop van de broek onder de riem uitkwam.

‘t Zijn slechts kleine vindingen, zo’n touwtje, 2 pinnen of een lusje, maar o zo noodzakelijk voor ‘t welbevinden van mijn lichaam & geest.

‘t Leven zou zoveel makkelijker kunnen zijn in Zijperspace.