visite

Als er ook maar enigszins wat beweegt, krijg ik ‘t op m’n heupen. Ik schrik me over ‘t algemeen rot, m’n lichaam reageert licht spastisch & een tijd lang gaat er een rilling over m’n rug.
Nu ‘t een spierwitte & donzige verschijning is dat plots onder de schutting door komt kruipen, verontrust ‘t me geenszins. ‘t Is dan ook wel een wel zeer vertederend, tot vertroetelen uitnodigend klein konijntje.

Ik heb ff bij de buren aangebeld. Gevraagd of zij een konijn hadden, die wellicht uit z’n kooi was ontsnapt. Daarna met z’n 3-en in de achtertuin ‘t beestje zitten bekijken. Gissend waar ‘t vandaan zou komen.
‘Misschien wel bij Charita, die had ook konijnen voor d’r kinderen.’
”t Ziet er wel uit als een konijntje dat nog maar net uit de dierenwinkel komt.’
‘Oja, dat kan je zien,’ lach ik m’n buurman toe.
‘Ja, er hangt vast nog een prijskaartje aan.’
Zulke visite is in ieder geval goed voor ‘t contact met je buren, bedenk ik me. Vooral als ze gedurende ‘t gesprek bedenken dat ‘t je verjaardag is.
‘Gefeliciteerd. Ik moet nog ff kijken wanneer ik langs kom. Misschien vanmiddag, maar ‘t zal wel in de avond worden.’
‘Maakt niet uit. Kom maar wanneer je zin hebt.’
‘Je hebt in ieder geval je 1e visite.’

De zon weerkaatst wit, spierwit in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *