Covers mochten niet in die tijd, waren ‘not done’. Totdat Robert Wyatt met een lp slechts gevuld ermee op de proppen kwam.
Ik had bijna willekeurig welk nr ten gehore kunnen brengen, zo gekenmerkt worden ze allen door een breekbaarheid, die slechts Wyatt teweeg kan brengen. Een breekbaarheid van ongekend charmante zachte voering, een minimum aan instrumentarium, waarbij je bijna niet merkt dat ze daadwerkelijk op je gemoed spelen & een helder hoge stem.

Ik had ook voor ‘t origineel van Billie Holliday kunnen kiezen, met haar traan in stem, haar sleep die achter haar noten aan komt rollen. Zeker zo mooi, zeker net zo verdiend om gehoord te worden.
Maar als Robert Wyatt er niet was geweest, had ‘t waarschijnlijk vele jaren geduurd eer ik div andere muzieksoorten had leren waarderen.

Vanavond op Radio 4 tussen 23.00-1.00 uur.

Helaas doet de radio ‘t niet in Zijperspace.