Morgen begint m’n weekend. Een gebeurtenis die ik zelden meemaak: 2 aaneengesloten dagen vrij. Buiten m’n vakantie dan. Maar die opeenvolgende dagen vrij noem ik al vakantie, daar gooi ik de betiteling weekend niet nog ‘ns bovenop.

Maar goed: weekend dus. & Ik zit me al 4 dagen (ik weet sinds 4 dagen dat ik morgen weekend heb) af te vragen wat ik nou met 2 aaneengesloten vrije dagen moet doen. Liefst combineer ik ze tot een 2-daags uitstapje. Bijv richting Bamberg (ben ik net geweest; ik kan geen auto rijden; er is niemand die die kant op gaat).

Dat idee van combineren verlaat echter al snel m’n hoofd, omdat ik me bedenk dat er nog wel wat andere aktiviteiten in huis moeten plaatsvinden. Waarvoor zeker 1 heel dagdeel gereserveerd dient te worden.
Men wil natuurlijk wel weten wat voor aktiviteiten dat kunnen behelsen; men leest tenslotte een lijflog & van dit soort wetenswaardigheden wenst men dan op de hoogte gehouden te worden. Let wel: dit kan in andermans ogen nietswaardige info betekenen, niemandalletjes op ‘t gebied van ‘t beleven van alledag, maar hier in huize Zijp kunnen futiliteitjes uitgroeien tot grootse avonturen of angstwekkende duizelende onoverbrugbare drempels.
(valt dan tegen, hè: 1st 3 van die imponerende adjektieven; daar gaat wat gebeuren, denk je; & vervolgens komt ‘t nietszeggende woordje ‘drempel’; men moet maar denken: ‘t is voor de opbouw van de spanning).

Ik kreeg vorige week de mededeling van m’n moeder, eigenlijk zou Marc ‘t me melden, maar nog niks van ‘m gehoord, kijken of-ie durft te reageren in ‘t reaktie-ding, dat Sinterklaas op 4 december alhier gevierd gaat worden.
‘Ha, leuk. Oeps, shit,’ zijn de achtereenvolgende 1-lettergrepige gedachten die op zo’n moment me te binnen schieten.
Ik bedoel: ik mag graag m’n 5 broers, hun 4 vrouwen, hun 6 kinderen, begeleid & aangemoedigd door onz vader & moeder, in m’n huis ontvangen. FF laten zien dat deze verstokte vrijgezel best wel z’n nederig stulpje heeft kunnen omtoveren tot iets dat overeenkomt met de vreemde karaktereigenschappen die hij met zich meedraagt. Zonder dat ze de puinhopen zien die daar ook onderdeel van zijn.
Bij dat laatste komen dus ‘oeps’ & ‘shit’ om de hoek kijken.

Dus wil ik pogingen wagen in ieder geval 1 dagdeel ‘t woon- & in dit geval minstens zo belangrijke visite-gerief te verbeteren.
Derhalve dient er een boekenkast gebouwd. Een 10-tal stapels boeken dient omgezet te worden in overzichtelijke staande rijen. Dit bekoort ‘t oog wat meer. Zeker in mijn familie.
‘t Materiaal hiervoor is reeds aanwezig, staat opgeslagen in de kelder. & Daar knijpt ‘t ‘m dus.
Voor begeleidend begrijpen verwijs ik de lezer met veel plezier door naar teksten pad (1) & pad (2).
Natuurlijk heeft de vaste bezoeker dezes reeds volop begrip voor m’n aarzeling de bewuste spullen uit de kelder te halen. Wie weet leeft ‘t beestje nog. Wie weet komt ‘t beestje kwiek me tegemoet gesprongen op ‘t moment dat ik de boekenplanken verwijder & z’n geïmproviseerde gevangenis/begraafplaats ontdaan wordt van z’n wanden.

Goed. & Verder wil ik weer tl-licht in de keuken hebben; een ontvangst-vriendelijk lichtje herstellen in m’n anders zo donkere & derhalve onoverzichtelijke ontvangsthal; ‘t genoeglijk gepiep (zolang je op jezelf woont) uit m’n hoogslaper halen; kleur geven, overeenkomstig aan de verdere inrichting van ‘t huis, aan wat blank hout; de tuin ontdoen van restanten schilderwerk; de tuin herfstklaar maken. Om nog maar niet te spreken over ‘t opruimen van de troep.

Na ‘t weekend is men toe aan vakantie in Zijperspace.