Ik twitterde gisteren dit:

Maar, bedacht ik vandaag, hoe zou ‘t er vandaag uitzien? Nou, van die gedachte kwam ‘t volgende bericht aan de wereld die Twitter leest.

Ik wil met dit alles niet zeggen dat ik cijfergeobsedeerd ben. Ik vond de cijfers gecombineerd met de woorden die ik er aan besteedde gewoon mooi.
Ik kan natuurlijk alles ongemerkt voorbij laten gaan, maar soms mag ik van mezelf er best aandacht aan geven. Al is ‘t dan alleen maar door mezelf voor mezelf. Tuurlijk vind ik dat die 2 in de datum van vandaag ietwat slordig staat, maar belangrijker vind ik ‘t eigenlijk dat zonder er wat bewuster naar te kijken zoiets aan een mens voorbij kan gaan. Was de dag voorbij gevlogen zonder dat ik had geweten dat de 2 op juist die plek voor een bepaalde verstoring zorgt.

Dat gaat nergens over, zullen vast velen zeggen. Maar ze zouden beter kunnen zeggen: ‘t gaat bíjna nergens over.
Men kan onbewust aan iets voorbijgaan, maar ondertussen wordt wat een mens niet bewust registreert wel degelijk gezien. ‘t Moet daarom dus wel iets in je zintuiglijke waarnemingsgedeelte van je ‘zijn’ geprikkeld hebben. & Dat kan positief of negatief zijn. Dus moet ‘t daardoor, hoe miniem ook, een bijdrage hebben geleverd aan hoe je je voelt: lekker of niet zo senang. Een heel klein stapje 1 van beide kanten op.

& Verder: mijn gedachten stoppen niet. Die blijven, onder welke omstandigheid dan ook, gewoon doorgaan. Om m’n hoofd daarbij vooral niet in algehele dodelijk vermoeiende verveling te laten vervallen, lijkt ‘t bij alsof er continu vragen gesteld worden.
Ik weet overigens niet of dat in andere hoofden ook ‘t geval is, misschien dat die van mij wat actiever & minder geneigd tot rust daarbij is, maar ‘t zorgt er wel voor dat ik me niet snel verveel. Ik & m’n hoofd, we hebben altijd wel wat te doen.
Om een voorbeeld te noemen: als ik lange afstanden fiets & auto’s rijden me voorbij, komt ‘t voor dat ik de passerende nummerborden ga bestuderen. & Van ‘t 1 komt ‘t ander. Dan tel ik de nrs die er in voorkomen bij elkaar op, desnoods met de nrs van de letters, de plek in ‘t alfabet wordt dan ‘t corresponderende nr, die er in voorkomen. Vervolgens kijk ik of dat opgetelde nr iets te betekenen zou kunnen hebben. Niet dat ‘t daadwerkelijk echt betekenis gaat krijgen, maar meer om m’n gedachten iets te doen te geven door vreemde associaties te maken bij doodsaaie nummerborden.

Met als resultaat dat ik gister & vandaag er iets moois van heb gemaakt. ‘t Zijn immers net korte gedichtjes.

We lijsten ze in & hangen ze aan een muur in Zijperspace.