Op de middelbare school speelde de leraar Nederlands wel ‘ns ‘t spelletje ‘opstel schrijven nav enkele willekeurige woorden’. & Hij wist dat ik zou winnen.
Nou ja, ‘t was geen wedstrijd. Maar ‘t was wel belangrijk dat je naam genoemd werd als de docent achteraf de opstellen klassikaal nog ff snel doornam.
‘Ton kan overal over schrijven.’
& Hij legde ‘t blaadje waar een hoog cijfer op prijkte omgekeerd opzij.
Voor de rest was ik een beetje een mislukkeling, want naast Nederlands haalde ik zelden of nooit een cijfer boven ‘t gemiddelde.

Ik heb dat spelletje jaren geleden nieuw leven proberen in te blazen. De weblogwereld was toen nog klein, maar zeer levend. Iedereen ging bij iedereen langs. Je hoorde er niet bij als je niet bij tijd & wijle ergens commentaar achterliet. Je moest wel, want anders vonden mensen niet de link naar jouw blog & raakten ze daardoor niet op de hoogte van jouw schrijverij.
Daar hoorden spelletjes bij, bij die community die uit zogenaamde zelfstandige wereldjes bestond en tezamen de weblogwereld werd genoemd. Spelletjes, om ‘t contact te onderhouden. Om ‘t niet zinloos te laten lijken. Om te tonen dat je met anderen kon communiceren. & Om nog wat andere redenen. ‘t Was kortom een sociaal ding, een spelletje. ‘t Leek de ware wereld wel.

Dus ik vroeg bezoekers om een woord. Dan zou ik daar wel een stuk over schrijven, over zo’n gegeven woord. Dat was leuk, want men (mijzelf incluis) wist niet waar ‘t verhaal naar toe zou gaan. & Dat was handig, want ik hoefde niet bang te zijn voor een writer’s block.

Dat kan ik nu ook wel doen, had ik bedacht toen ik de naam voor deze humus had verzonnen. Er schiet me vanzelf wel wat te binnen bij die 4 woorden. De 2 hoofdingrediënten boden nl ieder 2 afzonderlijke woorden als ik ze doormidden hakte. ‘Krom’, ‘bek’, ‘mier’ & ‘ik’.

Maar iets anders schoot me te binnen van dat prille bestaan van Zijperspace.
Er werden in die tijd steeds weer nieuwe zogenaamde tools uitgevonden om de blogs te kunnen bestuderen, te analyseren. De hele simpele waren ‘t populairst. Verwijzingen ernaar stonden binnen enkele dagen na uitvinding op alle 100 blogs die NL toen rijk was. Iedereen probeerde ze uit.
Dus ook de tool waarmee je kon kijken welke woorden ‘t meest werden gebruikt in een bepaalde tekst. Des te vaker een woord voorkwam, des te groter ‘t woord tevoorschijn kwam in een zogeheten cloud.
‘Ha,’ kreeg ik van iemand commentaar binnen, ‘als ik jouw teksten er doorheen haal, verschijnt er héél groot ‘IK’ met er omheen heel klein een paar andere woordjes.’
‘IK’ met 2 hoofdletters en ‘woordjes’ in verkleinende vorm inderdaad. Uitroeptekens ontbraken.

Daarom schrijf ik maar niet over een mier met een kromme bek. Wel over de inhoud:

 – 5 ons Krombekken bonen (na weken & koken 1,3 kg)
 – 3 cm geraspte verse mierikswortel
 – 6 el tahin
 – 5 el olie
 – blaadjes van 2 takjes rozemarijn
 – 4 tenen knoflook
 – 5 lente-uien
 – 2 handjes platte peterselie
 – 2 groene paprika’s (puur hollandsche dit keer)
 – 1 el komijnpoeder
 – sap van 5 limoenen
 – wat kookvocht
 – peper
 – zeezout