Vlak voor slapen gaan begint de vraag ‘waarom’ te spelen. Niet dat dat iets afdoet aan de hekel, ‘t gevoel er geen deel ervan uit te willen maken. Ik wil met rust gelaten worden, juist op dit soort dagen. & Dat wordt (helaas) sterker naarmate ik ouder word.

& Toch heb ik me uit laten nodigen om morgen (inmiddels vandaag) na m’n werk te gaan eten bij collega’s die vrij zijn & waarschijnlijk aandacht hebben besteed aan dat visiteren.
& Me te laten bestelen van m’n vrijheid. Me te laten meesleuren in besluiteloosheid, afhankelijkheid & angst. Reken maar dat ik daar geen last van zou hebben als ik gewoon thuis zou zijn, in m’n 1tje. Dat ik volledig opgegaan zou zijn in m’n onafhankelijkheid; stoer & onbevreesd de kerst door was gekomen.

Eenzaam is een smeekbede met kerst in Zijperspace, waarvan we de golflengte niet te pakken kunnen krijgen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *