Afgelopen zomer in Engeland tot de vreemde gewaarwording gekomen dat de engelsen overal ‘thank you’ voor zeggen. Niet alleen als ik de winkelbediende geld gaf kreeg ik dat te horen; tevens als ‘t wisselgeld werd overhandigd. Sommige engelsen maakten ‘t heel bont door aan 1 stuk door voornoemde dankwoord te uiten, alsof ‘t een stopwoord was, waardoor ik me schuldig ging voelen vanwege m’n generositeit.

Op een gegeven moment hebben engelsen op ‘t terras van een pub me uitgelegd waar ‘t aan lag. In die hoedanigheid was ‘t voor mij ook niet zo moeilijk ‘t geheel te begrijpen, maar tevens zorgde diezelfde toestand er voor dat ik vrij snel na de vakantie de reden vergeten was.

Wat me niet weerhield ‘t zo engels mogelijk te bezigen indien de mensen die die taal van kindsbeen af machtig waren, voor me stonden. Ging wel wat stroef in ‘t begin, want je bent in ‘t nederlands ook niet gewend dankjewel te zeggen als je juist bezig bent iets te overhandigen. Maar allengs maakte ik vorderingen.

‘t Ideale scenario gaat dan aldus:

E: ‘That’s all, thank you.’
Z: ‘Thank you. That’ll be 6,32, thank you.’
E pakt geld & overhandigt dit: ‘Thank you.’
Z: ‘Thank you.’
Z geeft ‘t wisselgeld: ‘Thank you.’
E: ‘Thank you.’
Z vraagt zich af of ‘t misschien een kadootje is: ‘Do you want me wrapping it up in a presentpaper?’
E: ‘If you would be so kind, thank you.’
Z overhandigt ‘t kado: ‘Thank you.’
E: ‘Thank you.’
Z bedenkt dat E misschien nog een tas nodig heeft: ‘Do you need a bag, thank you.’
E: ‘Yes, thank you.’
De tas wordt door Z overhandigd: ‘Thank you.’
E: ‘Thank you.’
& E verlaat de building, dus Z groet: ‘Byebye, thank you.’
E: ‘Byebye, thank you.’
Z: ‘Thank you.’

Men spreekt wel een mondje Cyberspees in Zijperspace.